Σε λίγες εβδομάδες θα συμπληρωθεί ένας χρόνος από την επιβολή του μνημονίου.

Είναι αλήθεια ότι ποτέ στην πρόσφατη ιστορία μας δεν έγιναν τόσες περικοπές και μειώσεις εισοδημάτων, όσες έγιναν αυτούς τους 11 μήνες.

Ο πρωθυπουργός έλεγε από την αρχή ότι αυτές οι θυσίες πρέπει να πιάσουν τόπο. Πρέπει δηλαδή να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.

Δυστυχώς σήμερα αυτό μοιάζει το πιο πιθανό ενδεχόμενο.Ειδικά μετά την απόφαση της Ε.Ε. της 25ης Μαρτίου.

Σύμφωνα με αυτήν εαν το 2013 δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές θα πρεπει να ενταχθούμε στο μηχανισμό στήριξης που δημιουργείται.
Πριν θα πρέπει να έχουμε -κατ’ ουσίαν-χρεοκοπήσει μιας και κάτι τέτοιο , με άλλο όνομα ειπωμένο, αποτελεί προυπόθεση ένταξης στο μηχανισμό.

Βεβαίως θα παρατηρήσουν πολλοί, άλλο πράγμα η απότομη χρεοκοπία στην ανέτοιμη Ευρώπη του 2009 και άλλο η συμφωνημένη “ρύθμιση” του 2013.

Η διαφορά αβυσσαλέα κυρίως για τις μελλοντικές γενιές. Με την έννοια αυτή οι θυσίες πιάνουν τόπο, κάτι σώζουμε

Από την άλλη η χρεοκοπία δεν αποφεύγεται όσο κι αν πέσουμε στα μαλακά.

Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Τι θα ζητήσει η εκάστοτε τρόικα;

Κι άλλα μέτρα κι άλλα μνημόνια, κι άλλες θυσίες ;

Με την τόσο φτωχή διακυβέρνηση που γνωρίσαμε και συνεχίζεται κάτι τέτοιο μοιάζει αναπόφευκτο!

Τελικά θα κάνουμε πολιτική ή μνημόνια; Δηλαδή η ανικανότητα σύλληψης, η αδυναμία κατάστρωσης και η περιορισμένη ικανότητα εφαρμογής ενός οποιουδήποτε εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασύνταξης, αυτό που απλά λέμε Πολιτική, αυτό που τόσο λείπει λοιπόν θα αντικατασταθεί με εντολές αποφασίζουμε και διατάζουμε, κάποιων δανειστών που οι κολλήγοι τους δηλαδή εμείς, θα εφαρμόζουμε μέσω των επιστατών που αποκαλούνται κυβερνήτες.

Αν λοιπόν μέχρι το 2013 δεν πάμε εμείς με το δικό μας σχέδιο στη διαπραγμάτευση, θα υποστούμε αναπόφευκτα ένα μνημόνιο δεύτερο ίδιας πνοής με το πρώτο αλλά πλέον μηδενικής αποτελεσματικότητας.

Η πρόβλεψη μοιάζει τραγικά σίγουρη μιας και δεν διαφαίνεται ούτε καν στον ορίζοντα η πολιτική ομάδα που θα μπορούσε να συντάξει και να στηρίξει κάτι για την Ελλάδα ρε γαμώτο.