Η απόφαση για επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με την τροπή που πήραν οι εξελίξεις ήταν αναπόφευκτη και επιβεβλημένη.

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση θα ποντάρει στη διαχείριση του φόβου αφού δε θα έχει να παρουσιάσει στη Βουλή τη συμφωνία απεμπλοκής απο το Μνημόνιο, όπως αρχικά, είχε σχεδιάσει .Θα ζητήσει την ψήφιση του υποψηφίου που θα υποδείξει, ώστε μετά να ολοκληρώσει τη συμφωνία με την τρόικα. Αλλιώς θα υποστηρίξει ότι η χώρα θα βυθιστεί στην αβεβαιότητα και το χάος.

Το δίλημμα αυτό μέχρι σήμερα αποδείχθηκε επιτυχημένο, αφού όσες φορές ετέθη πέτυχε το στόχο του που ήταν η ψήφιση των αλλεπάλληλων πακέτων μέτρων. Αυτή τη φορά θα έχει και ενα ακόμη συστατικό. Ότι θα απευθύνεται οχι μόνο στους δικούς της βουλευτές, αλλά και στους ανεξάρτητους που αν προκηρυχθούν εκλογές ειναι αμφίβολο εάν θα επανεκλεγούν.

Παρ´ όλα αυτά ο μαγικός αριθμός των 180 οχι μόνο δεν έχει κλειδώσει αλλα παραμένει ζητούμενο, που έχει μεγάλη διαδρομή ως την υλοποίηση του. Γιατί για να πραγματοποιηθεί απαιτείται να ψηφίσουν υπέρ της εκλογής Προέδρου τουλάχιστον 7 ίσως και 8 βουλευτές από τη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ. Δηλαδή από δύο κόμματα που με επίσημες αποφάσεις τους έχουν ταχθεί κατά αυτής της προοπτικής. Και μπορεί να βρεθούν κάποιοι βουλευτές τους που θα παραβιάσουν αυτές τις αποφάσεις αλλα οι 8 αποτελούν μεγάλο αριθμό .

Σε κάθε περίπτωση καθοριστικές θα ειναι οι δυο πρώτες ψηφοφορίες. Δε θα βγάλουν Πρόεδρο αφού απαιτούνται 200 ψήφοι που ειναι αδύνατο να συγκεντρωθούν. Όμως αν φανεί ότι οι 180 ειναι εφικτοί τότε η εκλογή θα γίνει πιο πιθανή. Αν αυτό δε συμβεί τότε δεν αποκλείεται στη τρίτη ψηφοφορία να μη συγκεντρωθούν ούτε 170.