Όσο οι μέρες περνούν και η κυβέρνηση καλείται να λάβει αποφάσεις αποδεικνύεται η αναποτελεσματικότητα της.
Υπουργοί δέσμιοι των φιλοδοξιών ή του φόβου για πολιτικό κόστος από τα κόμματα από τα οποία προέρχονται, αντί να αποφασίζουν με τόλμη ισορροπούν με φόβο.
Και φαίνεται καθαρά ότι οι Ιταλοί που έχουν πολύ περισσότερη πείρα σε κυβερνήσεις συνεργασίας έπραξαν σοφά που άφησαν το δικό τους Παπαδήμο, δηλαδή το Μόντι, να φτιάξει κυβέρνηση τεχνοκρατών και όχι πολιτικών.
Οι τεχνοκράτες θα μπορούσαν να πάρουν εξ’ αρχής τις αποφάσεις που πρέπει για να προλάβουν τα χειρότερα. Αντίθετα, εδώ στην Ελλάδα οι πολιτικοί ακόμα και σήμερα παλινδρομούν ,υπεκφεύγουν και προκαλούν τα χειρότερα.
Η περίπτωση της εφεδρείας αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Την επέλεξαν ως λύση για να αποφευχθούν οι απολύσεις στο δημόσιο και τελικά αφού χάθηκε χρόνος θα καταλήξουν στις απολύσεις που ήθελαν να αποφύγουν και μάλιστα θα τις κάνουν πανικόβλητοι και χωρίς μελέτη αφού η τρόικα θα πιέζει ώστε να μας δώσει την επόμενη δόση.
Αυτή η αναποτελεσματικότητα καταγράφει ήδη επιπτώσεις στη δημόσια εικόνα του κ. Παπαδήμου που ενώ σημείωνε υψηλή δημοφιλία όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία τώρα εμφανίζει κάμψη. Κι αν χαθεί η ελπίδα ότι ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός μπορεί να κάνει αυτά που δεν τολμούν οι πολιτικοί τότε θα έχουμε “κάψει” και την ύστατη διέξοδο.
Μόνη λύση είναι άμεση αντικατάσταση κατ’ αρχήν των υπουργών που έχουν άμεσες φιλοδοξίες όπως ο κ. Βενιζέλος που δηλώνει εξουθενωμένος, και οι κ. Λοβέρδος και Χρυσοχοίδης.
Και αν τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση θέλουν πραγματικά να επιτύχει στο έργο της θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά κάτι πιο ριζικό. Όχι τον ανασχηματισμό της, αλλά το μετασχηματισμό της. Μετασχηματισμό σε κυβέρνηση τεχνοκρατών, ώστε μαζί με την απαραίτητη παράταση του βίου της να καταφέρει να αποτρέψει το μοιραίο που όλο κι έρχεται πιο σιμά…