Μια εβδομάδα πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση το ρευστό τοπίο παραμένει.
Οπως λένε όλες οι εκτιμήσεις, οι έρευνες και οι αναλύσεις, η εικόνα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά.
Οι πολίτες δεν δίνουν αυτοδυναμία στα κόμματα εξουσίας, ενώ οι αντιμνημονιακοί σχηματισμοί διαμαρτυρίας συγκεντρώνουν ακόμα υπολογίσιμα ποσοστά ψήφων αντίδρασης και απογοήτευσης.
Ακόμα και το 50% του εκλογικού σώματος που έθεσε ως προϋπόθεση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ώστε να υπάρξει συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μοιάζει ως σήμερα πολύ δύσκολος στόχος. Τα δύο κόμματα δε φαίνεται να συσπειρώνουν τους παλαιούς τους ψηφοφόρους –γιατί για νέους ας μη συζητάμε…- για να περάσουν τον πήχη της νομιμοποίησης μιας μετεκλογικής συνεργασίας.
Και τα μικρότερα εμπρός στο πιθανό κέρδος ψήφων πλειοδοτούν σε αντίδραση και ξενχούν τις λύσεις και την πραγματικότητα.
Μένει μια εβδομάδα. Λίγα μπορούν να αλλάξουν. Και ως φαίνεται το καλύτερο που έχουμε να περιμένουμε είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας με βραχύ βίο και πιθανώς νέες εκλογές με νέα σχήματα εντός του επόμενου χρόνου…
