Στις δημοκρατίες του δυτικού κόσμου είναι κανόνας ότι –ιδιαίτερα μετά από βαθιές κρίσεις- κερδίζει τις εκλογές η αντιπολίτευση.
Από αυτό τον κανόνα δεν μπορεί να ξεφύγει και η χώρα μας. Έτσι τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μαρτυρούν ότι στην επόμενη κάλπη –όποτε και αν αυτή στηθεί- νικητής θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό πολύ δύσκολα μπορεί να ανατραπεί. Άρα το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει αλλά το αν και με ποιες συνθήκες θα μπορέσει να κυβερνήσει.
Από αυτό θα τον κρίνει η ιστορία.
Και είναι η πρώτη φορά που το κόμμα αυτό όχι μόνο μπορεί να κυβερνήσει αλλά μπορεί και να επιλέξει το χρόνο που αυτό θα συμβεί. Είτε τώρα προκαλώντας τις πρόωρες εκλογές είτε μετά από –το πολύ- 16 μήνες.
Είναι λοιπόν άξιο απορίας γιατί επιλέγει αυτή τη στιγμή ρισκάροντας να «σκάσει η βόμβα στα χέρια του» και δεν αφήνει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσουν τη «δύσκολη δουλειά».
Γιατί αν αφήσει τη σημερινή κυβέρνηση να ολοκληρώσει το πρόγραμμα και τη συμφωνία για το χρέος –στα οποία οι δανειστές μας δε δείχνουν καμία διάθεση υπαναχώρησης όποιος και αν εκπροσωπεί την Ελλάδα- θα έχει πολύ πιο καθαρό πεδίο για να εφαρμόσει την πολιτική του.
Από το 2016 η χώρα δε θα βρίσκεται σε κανένα πρόγραμμα επιτήρησης, θα έχει πολύ λιγότερα χρήματα να αποπληρώσει στους δανειστές της και κυρίως καθαρό πεδίο γιατί δε μεσολαβεί καμία εκλογική αναμέτρηση ως το 2019.
Άρα θα μπορεί να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της χωρίς εμπόδια.
Αντίθετα αν αναλάβει τώρα την εξουσία θα πρέπει να ανατρέψει τις υπάρχουσες συμφωνίες, να διεκδικήσει νέες από δυσμενή θέση και να διακινδυνεύσει να «καεί από χέρι».
Προφανώς η ανυπομονησία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση είναι κατανοητή. Πρόκειται για ένα αριστερό κόμμα χωρίς κουλτούρα εξουσίας που ως πριν 3 χρόνια πάλευε για να εξασφαλίσει το 3% της εκλογικής εκπροσώπησης στη Βουλή.
Και τώρα διακατέχεται από το άγχος της απώλειας του ονείρου.
Όμως δε θα κριθεί επειδή θα κερδίσει στις εκλογές. Θα κριθεί και θα σημαδέψει την ιστορία της αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη από την επιτυχία ή την αποτυχία της διακυβέρνησης του. Και για αυτήν το…timing έχει τεράστια σημασία.