Η υπερπροσδοκία που καλλιέργησε η κυβέρνηση για το χθεσινό Eurogroup σχετικά με το χρέος αποδεικνύεται απολύτως λανθασμένη.
Προφανώς η κυβέρνηση κάνει μια μεγάλη προσπάθεια και επιβάλει μέτρα, που αν ήταν στην αντιπολίτευση θα έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους, προκειμένου να επιτύχει μια καλύτερη διευθέτηση στη θηλιά που λέγεται χρέος.
Και εξ’ ίσου προφανώς την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκε σε δεινή θέση με την ψήφιση των μέτρων από τη Βουλή. Έψαχνε ένα αφήγημα ως άλλοθι. Όφειλε όμως να γνωρίζει ότι η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης έσπρωξε τη συζήτηση για το χρέος μέσα στη γερμανική προεκλογική περίοδο. Και τώρα που η Μέρκελ και ο Σόιμπλε βλέπουν ότι ανακτούν τη δημοσκοπική κυριαρχία από τους σοσιαλιστές του Σούλτς πολύ δύσκολα θα κάνουν παραχωρήσεις προς την Ελλάδα που μπορεί να τους κοστίσουν εκλογικά.
Η όποια συζήτηση θα γίνει με τελείως άλλους όρους μετά τις γερμανικές εκλογές και με τη νέα και αναβαπτισμένη κυβέρνηση.
Μήπως λοιπόν αντί η ελληνική κυβέρνηση να πιέζει εναγωνίως για μια διευθέτηση τώρα προκειμένου να έχει κάτι να λέει προς την αντιπολίτευση, θα έπρεπε η ίδια να «σπρώξει» τη συζήτηση μερικούς μήνες αργότερα;
Μήπως πρέπει να απεγκλωβιστεί από το άγχος της στιγμής και να επιδιώξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στο σωστό χρόνο;
Κάναμε λάθος που παρασυρθήκαμε -με ευθύνη και των δανειστών- να κλείσουμε την αξιολόγηση το Μάιο. Ας μην κάνουμε ξανά λάθος επισπεύδοντας μια συζήτηση τόσο σημαντική στο λάθος χρόνο.
Ας μην παίξουμε το παιγνίδι τους δύο φορές!