Και τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία πιστοποιούν αυτό που προσποιούμαστε ότι δε βλέπουμε εδώ και τρία χρόνια. Η Ευρωπαική Ένωση με τη σημερινή της μορφή έχει εξαντλήσει τα όρια, αν όχι και τα περιθώρια της.
Μπορεί αυτή η Ένωση να βολεύει τη Γερμανία αφού την καθιστά πλουσιότερη και ισχυρότερη, αλλά δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ ακόμα. Ή θα μετεξελιχθεί σε μια ουσιαστική ένωση με όσους μπορούν να ενταχθούν σε αυτή, ή νομοτελειακώς θα διαλυθεί με πάταγο.
Όλες οι χώρες του νότου το προαναγγέλλουν. Οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν να τηρήσουν τα προγράμματα λιτότητας ,αλλά οι λαοί τους όπου γίνονται εκλογές εμφανίζονται όλο και πιο αντιδραστικοί. Ειδικά μετά την πρώτη δόση της κρίσης. Τότε που και οι πολίτες φοβισμένοι πριμοδότησαν τις κυβερνήσεις της λιτότητας. Όμως όσο οι μήνες περνούν και τα αποτελέσματα της ύφεσης γίνονται αβάσταχτα και η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη παραμένει… όνειρο ,τόσο οι κάλπες όπου κι αν στήνονται βγάζουν αντίδραση.
Είτε λέγεται Χρυσή Αυγή, είτε αποσχιστικές ισπανικές δυνάμεις, είτε …Πέπε Γκρίλο.
Η Γερμανία για την ώρα απλώς παρακολουθεί και επιμένει στη σκληρή τακτική. Ωστόσο ακόμα και σε αυτή αρχίζουν έστω και δειλά οι συζητήσεις που λένε ότι η Ε.Ε. που με πολύ τέχνη και πυγμή μετετράπη σε Γερμανική Κοινοπολιτεία σύντομα θα “σκάσει”. Ότι ωθεί τους πάντες απέναντί της . Σε ακραίες λύσεις και καταστάσεις.
Η Ε.Ε. …τρίζει.
Μήπως είναι η ώρα οι πολίτες που θέλουμε την ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη ,που θέλουμε τον ευρωπαικό πλούτο και την ευρωπαική κουλτούρα ως κοινές αξίες να αξιώσουμε την ουσιαστική μετεξέλιξη της;
Μήπως οι κυβερνήσεις μας αντί να πιέζουν μόνο εμάς για λιτότητα πρέπει να πιέσουν και τη Γερμανία για μια δομική αλλαγή που θα δημιουργήσει μια νέα ενιαία Ευρώπη. Και αν θέλουν οι Γερμανοί μπορούν να αποτελέσουν μέρος της. Αν δε θέλουν τότε ας μείνουν εκτός…(αν αντέχουν!)
