Δεν πρέπει να εξοντώνει τους παραβάτες αλλά να τους αποδίδει ξανά στην κοινωνία ως ακέραιους πολίτες.

Οφείλει να είναι επιεικές και να δίνει δεύτερες ευκαιρίες.

Αυτές οι βασικές αρχές πρέπει να γίνονται σεβαστές για όλους. Αλλά αν δεν πληρούνται, η πολιτεία πρέπει να βρίσκει τους τρόπους να προστατεύει τους πολίτες της.

Και στις μέρες μας ζούμε την απαξίωση τόσο του δικαστικού όσο και του σωφρονιστικού μας συστήματος. Όχι από τους κακούς δικαστές –χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι-.  Είναι προφανές ότι οι κανόνες που το διέπουν έχουν αποτύχει.

Κλέφτες συλλαμβάνονται, δικάζονται, φυλακίζονται (;) για λίγο και αμέσως μετά την αποφυλάκιση τους κλέβουν ξανά. Τρομοκράτες το ίδιο. Οικονομικοί απατεώνες και παιδεραστές το ίδιο.

Ο νέος σωφρονιστικός κώδικας που ενεργοποιεί η κυβέρνηση είναι από τα πιο σημαντικά της νομοθετήματα. Έχει δεσμευτεί στον ελληνικό λαό για την αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας. Και αυτό δεν θα γίνει μόνο με την καταστολή. Επιτυγχάνεται κυρίως με τους νόμους. Αυτοί εμπεδώνουν το κράτος δικαίου.

Περιμένουμε τα αποτελέσματα…