Σε σημείο κλειδί για την Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ανάγεται όπως όλα δείχνουν το θέμα των αποκρατικοποιήσεων και της αναδιάρθρωσης του δημοσίου.

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών πήραν τα δύσκολα μέτρα. Αναδιάρθρωσαν και σκλήρυναν πολύ το εργασιακό περιβάλλον. Μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις. Άλλαξαν επί τω δυσμενέστερο το ασφαλιστικό και επέβαλαν καταιγιστικούς φόρους.

Το μόνο που δε θέλησαν να ακουμπήσουν είναι το φέουδο τους. Το δημόσιο.

Έτσι εξακολουθούμε να βιώνουμε ένα πανάκριβο, αναποτελεσματικό και τεράστιο κράτος. Ένα δημόσιο που αποτελεί ταλαιπωρία ,εστία διαφθοράς αλλά και τροχοπέδη για οποιονδήποτε θέλει από μια απλή συναλλαγή έως τη πιο συμφέρουσα για τη χώρα επένδυση.

Σήμερα για πρώτη φορά κόμματα από όλο το πολιτικό φάσμα συμφωνούν πως πρέπει να γίνουν αλλαγές. Είναι τα τρία που κυβερνούν. Δηλαδή τα δύο που ως κόμματα εξουσίας “έχτισαν” αυτό το αποτέλεσμα και η ΔΗΜΑΡ. Η παρουσία της τελευταίας είναι καίριας σημασίας. Επιτέλους και στην Ελλάδα η αριστερά -ή έστω ένα μέρος της- σπάει τα στερεότυπα και δείχνει να αντιλαμβάνεται με υπευθυνότητα την κρισιμότητα των καιρών.

Αν επιτέλους οι αλλαγές δρομολογηθούν -όχι με στόχο το ξεπούλημα ή τα αλόγιστα λουκέτα αλλά ένα σύγχρονο, φιλικό και φθηνότερο κράτος- θα εκπέμψουν και ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Ευρώπη, αλλά και προς τα επενδυτικά κέντρα. Και τώρα που φαίνεται ότι η Μέρκελ και η νοοτροπία της παραμερίζονται ίσως να αποκτήσουμε την τελευταία μας ευκαιρία για να βγούμε από το σπιράλ του θανάτου που μας έβαλαν τα λάθη μας και οι κακοί πολιτικοί που τα χειρίστηκαν.