Τόσο σε θέματα εσωτερικής καθημερινότητας, όσο και σε θέματα διεθνών σχέσεων δείχνει να έχει σχέδιο και μεθοδικότητα. Και παρά την παραδοσιακή θερινή ραστώνη έχει αξιοποιήσει αρκετά το πολύτιμο πρώτο διάστημα του βίου της.
Η επίσκεψη Μητσοτάκη στο Παρίσι ήταν τέτοιο δείγμα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δε βιάστηκε να θέσει το «καυτό» θέμα των πλεονασμάτων, αλλά προτίμησε να χτίσει τη σχέση του με τον Μακρόν αλλά και την εικόνα μιας Ελλάδας που αλλάζει.
Και προφανώς την ίδια τακτική θα ακολουθήσει και στις επισκέψεις του την επόμενη εβδομάδα. Μένει βέβαια να φανεί αν η τακτική αυτή θα δικαιωθεί από το αποτέλεσμα.
Αλλά και στο αδιανόητο ζήτημα με το οικόπεδο-πυριτιδαποθήκη στο Μάτι βρέθηκε λύση έστω κι αν ο πρωθυπουργός ξόδεψε κεφάλαιο προσωπικών σχέσεων για να καλύψει μια κρατική ανευθυνότητα.
Ως εδώ καλά λοιπόν. Αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά. Το θέμα της ΔΕΗ και η τουρκική προκλητικότητα είναι αυτά –μαζί με το πάντα αναμενόμενο απρόοπτο- που θα αποτελέσουν τις μεγάλες πρώτες δοκιμασίες.
Και μαζί τους ο χρόνος. Που όσο θα κυλά θα φέρνει μοιραία τη χαλάρωση.
