Η κυβέρνηση αυτές τις ώρες υφίσταται για πρώτη φορά το σοκ της διαπραγμάτευσης με τους τεχνοκράτες της τρόικας. Ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπη με την υλοποίηση σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων.

Και είναι εμφανέστατο ότι τα παραπάνω την έχουν αποδιοργανώσει. Τα στελέχη της δεν έχουν μάθει να αναμετρώνται με την κριτική τέτοιων πρακτικών. Ξέρουν την τέχνη της καταγγελίας αλλά δε γνωρίζουν το κόστος από τις οδυνηρές αποφάσεις. Έχουν μάθει να ασκούν κριτική και όχι να τη δέχονται ειδικά σε θέματα που αναδείκνυαν ως ταμπού, όπως οι συντάξεις.

Έτσι ενώ η κυβερνητική επικοινωνιακή διαχείριση που είχε ως τις εκλογές ήταν εξαιρετική, το τελευταίο διάστημα μοιάζει να… πελαγοδρομεί. Στελέχη της μιλούν διαρκώς χωρίς να συνειδητοποιούν ότι πια κυβερνούν και τα λόγια τους έχουν κόστος. Και υποκύπτουν σε διαρκή λάθη διολισθαίνοντας μετά στη γνώριμη τακτική της καταγγελίας των… άλλων.

Δηλώσεις σαν εκείνες του κ. Φίλη για τις πενταροδεκάρες ή ανακοινώσεις σαν αυτές του υπουργείου Οικονομικών για τον ΕΝΦΙΑ προδίδουν αμηχανία και πανικό.

Επειδή έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες, θα πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Τώρα κυβερνούν. Άρα αποφασίζουν αυτοί τα δύσκολα. Και τα δύσκολα έχουν κόστος. Αν εμμείνουν στα επικοινωνιακά λάθη που εύκολα φαίνεται να διαπράττουν η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι ακόμη μεγαλύτερη από το κόστος των αποφάσεων.