Αν κάτι φαίνεται ξεκάθαρα πριν καν καταμετρηθούν οι ψήφοι τόσο των Ελλήνων όσο και των Γάλλων πολιτών που ψηφίζουν σήμερα είναι η ανάγκη να αλλάξει η Ευρώπη.
Η χαλαρή στάση των κυβερνήσεων της ευρωζώνης την πρώτη δεκαετία του ευρώ έδωσε τη θέση της στην απάνθρωπη και αντικοινωνική διαχείρηση κάποιων «στεγνών» τεχνοκρατών.
Ο άξονας Μέρκελ – Σαρκοζί απέτυχε. Δεν πέτυχε ούτε τη σταθεροποίηση και την έξοδο από την κρίση, ούτε την ανάπτυξη. Δεν μπόρεσε να μετρήσει ούτε καν τις κοινωνικές αντιδράσεις και τα ελάχιστα όρια ανθεκτικότητας των ευρωπαίων.
Η Ευρώπη βυθίζεται στην κρίση και οδηγείται στη διάλυση. Το όνειρο της ευημερίας που θα έφερνε η ένωση μετατρέπεται σε πνιγηρό εφιάλτη λιτότητας που λόγω του κοινού νομίσματος δεν έχει περιθώρια διαφυγής.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί στο χάος αν η κάλπη δεν «βγάλει» σήμερα ισχυρή κυβέρνηση. Η Ισπανία λίγο μετά τις δικές της εκλογές βλέπει τον πρωθυπουργό της που εκλέχθηκε υποσχόμενος λιτότητα –άρα οι ισπανοί ήξεραν τι τους περίμενε- να καταποντίζεται. Όλος ο ευρωπαϊκός νότος «βράζει».
Και οι ακραίες δυνάμεις –ακροδεξιές και ακροαριστερές- εμφανίζονται δυναμικά στο κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο. Όλα μαρτυρούν ότι έρχεται αδιέξοδο και διάλυση αν δεν αλλάξει η αντίληψη των ηγετών της ΕΕ και αν η Ευρώπη δεν επιστρέψει στις αρχές της αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους. Διορθώνοντας τα λάθη και τις σπατάλες της αλλά τηρώντας τις αρχές και τις αξίες που τη δημιούργησαν. Αλλιώς δεν έχει μέλλον
