Η ιστορία επαναλήφθηκε. Οι εταίροι μας στην Ε.Ε. αφού καταφέραμε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού, αποφάσισαν να… μας στηρίξουν. Όχι γιατί μας συμπόνεσαν, αλλά γιατί η κατάντια μας έφτασε να απειλεί το ίδιο το ευρώ.  

Και όπως συμβαίνει πάντα, αυτή τη στήριξη θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά. Το θρίλερ του τελευταίου 48ωρου στις Βρυξέλλες το έδειξε με απόλυτη σαφήνεια. Όλοι τσιμπολόγησαν ότι μπορούσαν από τον ετοιμοθάνατο. Οι κοινοτικοί αξιωματούχοι υπόσχεση για νέα μέτρα. Ο Σαρκοζί φρεγάτες. Η Μέρκελ ποιός ξέρει τί…

Την ερχόμενη Τρίτη λοιπόν θα μάθουμε από το Ecofin και τη μορφή της στήριξης αυτής. Οι πληροφορίες λένε ότι θα είναι στήριξη και εγγυήσεις κάθε φορά που θα εκδίδουμε ομόλογα, ώστε να δανειζόμαστε με λογικά επιτόκια. Ο κ. Παπανδρέου όμως ήταν σαφής. “Θα πάρουμε και άλλα μέτρα εάν χρειαστεί” είπε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν αποτύχει ως κυβέρνηση να διαχειριστεί όσα πήρα από τους έλληνες πολίτες θα ζητήσει κι άλλα. 

Ποιά όμως μπορεί να είναι αυτά τα άλλα μετά τον καταιγισμό που ακούσαμε την προηγούμενη Τρίτη από τον υπουργό Οικονομικών; Όσοι ξέρουν λένε ότι έχει μείνει μόνο ένα. Η κατάργηση του 14ου μισθού. Δηλαδή η κατάργηση του δώρου Πάσχα και του επιδόματος αδείας. 

Και εξηγούν ότι είναι το μόνο που έχει απομείνει και μπορεί να φέρει σίγουρα λεφτά στα κρατικά ταμεία. Όλα τα άλλα, ακόμα και οι έκτακτες εισφορές έχουν εξαντληθεί. Φοβάμαι μετά τα σημερινά ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα. Ή τουλάχιστον το σύνολό τους.