Τούτα τα Χριστούγεννα ήταν για όλους μας διαφορετικά.
Δεν ήταν η γιορτή της κατανάλωσης. Ούτε της υπερβολής.
Οι συζητήσεις στα γιορτινά τραπέζια ήταν γεμάτες ερωτηματικά και αβεβαιότητα. Και απαντήσεις για το «που πάμε» δεν είχε κανείς.
Τούτα τα Χριστούγεννα ήταν μεταβατικά. Πέρυσι θέλαμε να πιστεύουμε ότι η κρίση ήταν παροδική. Ότι θα έφευγε γρήγορα. Φέτος καταλάβαμε ότι θα πρέπει να ζήσουμε για αρκετά Χριστούγεννα ακόμα με έναν …άλλο τρόπο.
Είναι και αυτό μέρος της προσαρμογής. Κι όταν βρούμε τη νέα ισορροπία θα μπορέσουμε να τα χαρούμε ξανά.
Ωστόσο, για να συμβεί αυτό απαιτείται η αναγκαία προϋπόθεση του σταθερού περιβάλλοντος. Να καταλάβουμε που είναι ο περιβόητος πάτος της κρίσης. Ποιο είναι το σημείο που η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί και τουλάχιστον δε θα μπορεί να γίνει χειρότερη.
Όμως το σημερινό πολιτικό προσωπικό δε δείχνει ικανό για αυτή τη διαχείριση. Πελαγοδρομεί στις παλιές πρακτικές και στους όρους του παρελθόντος.
Γι’ αυτό και παραμερίζεται από τις εξελίξεις. Δεν τις διαμορφώνει πια. Σύρεται πίσω τους. Και το 2011 ήταν για ένα μεγάλο τμήμα αυτού του πολιτικού τοπίου κύκνειο άσμα…
Όλα δείχνουν ότι το πρώτο τρίμηνο του 2012 θα προκύψουν δομικές αλλαγές στο πολιτικό και κομματικό τοπίο…
