Σε όσους θέλουν να παρατηρούν τα γεγονότα από μια σχετική απόσταση ώστε να έχουν πιο καθαρή και προοπτική εικόνα είναι σαφές ότι ζούμε μια μεταβατική εποχή.
Μετά την κρίση και την πτώση του κομμουνισμού το ’90, τώρα έφτασε η ώρα για τη μεγάλη κρίση του καπιταλισμού.
Και βρισκόμαστε ενώπιον της αναθεώρησης των δομών της ζωής μας. Τα κράτη με την ισχύ και την κυριαρχία που ξέραμε υποχωρούν.
Η κοινωνική προστασία κλυδωνίζεται.

Όλοι αναζητούν το νέο σχήμα και την καινούρια “σύμβαση” που θα ορίσει την κατεύθυνση του κόσμου.
Ως τώρα δεν υπάρχει μια σαφής πρόταση. Δεν έχει προκύψει σχέδιο που να δίνει λύσεις και προοπτική. Που να απαντά στις απαιτήσεις που έχει δημιουργήσει η εξέλιξη της ζωής την τελευταία δεκαετία.

Έτσι συζητούμε και προσπαθούμε να προγραμματίσουμε με τους σημερινούς όρους και συνθήκες την επόμενη δεκαετία ή εικοσαετία, αν και είναι βέβαιο ότι το όποιο σχέδιο θα ανατραπεί από τις δομικές αλλαγές που θα προκύψουν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετασχηματιστεί. Στο νέο σχήμα θα έχουν ισότιμη θέση τα κράτη με ισχυρές οικονομίες. Τα υπόλοιπα θα εντάσσονται μόνο αν εκχωρήσουν την οικονομική τους κυριαρχία στους ισχυρούς εταίρους.

Η Ελλάδα, με ηγέτες μικρούς και λίγους, δεν κατάφερε στη δεκαετία που πέρασε, παρά τις ευκαιρίες ανάπτυξης που της δόθηκαν όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες, να εδραιώσει τη θέση της στην Ευρώπη.
Οι καιροσκόποι κυβερνήτες μας δεν αντελήφθησαν ότι η εθνική κυριαρχία δεν ορίζεται πια από τανκς αεροπλάνα και…πολιτικό κόστος αλλά από οικονομική ισχύ.
Έτσι κατέστησαν τη χώρα αδύναμη και ευάλωτη.
Τώρα πια θα πρέπει να αποφασίσουμε είτε να μείνουμε στη νέα Ε.Ε. εκχωρώντας πλήρως την κυριαρχία της οικονομίας μας ,ή να “κατέβουμε από το ευρωπαϊκό τρένο” .

Αυτή η “κάθοδος” θα σημαίνει χρεοκοπία, και έναρξη μιας ακόμα προσπάθειας ,αλλά από πολύ χειρότερη αφετηρία, για να ξαναβρεθούμε στο “κλαμπ των ισχυρών”. Νέες μεγαλύτερες θυσίες και μια Ελλάδα που ως άλλη Αλβανία θα βλέπει τους άνδρες και τις γυναίκες της να αναζητούν το μεροκάματο ως …λαθρομετανάστες στο εξωτερικό.

Η παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ θα σημαίνει ότι όλες οι αποφάσεις για την καθημερινότητα μας θα υπαγορεύονται από την Ε.Ε. ,δηλαδή τη Γερμανία. Αυξήσεις ή μειώσεις μισθών και συντάξεων, φόροι, προσλήψεις και ότι άλλο θα αποφασίζονται εκτός Ελλάδος, και κάποιοι…ύπατοι αρμοστές θα διεκπεραιώνουν την υλοποίηση τους.

Η επιλογή για το τι θέλουμε δεν είναι εύκολη. Και πρέπει να τη λάβουμε εμείς οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Με άλλα λόγια θα χρειαστεί δημοψήφισμα. Όχι τις επόμενες εβδομάδες, αλλά ίσως τους επόμενους μήνες. Με το ερώτημα που όταν προ 20ημερου ετέθη, έμοιαζε ρητορικό! Δηλαδή αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ ή όχι. Μόνο που οι όροι και τα διακυβεύματα θα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που φανταζόμασταν.

Και με δίλημμα υπαρξιακό…