Αν δεν γίνουν άμμεσες και ανατρεπτικές κινήσεις στον τομέα της ανάπτυξης, η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να ξαναβρεθεί ενώπιον του φόβου της χρεοκοπίας.

Γιατί μπορεί οι πιο πρόσφατες εκθέσεις και συνεντεύξεις των δανειστών μας να βρίθουν αισιοδοξίας, αλλά στο υστερόγραφο τους επισημαίνουν όλες μια καθοριστική λεπτομέρεια. Τα δημοσιονομικά μας παρουσιάζουν μια σαφώς καλύτερη εικόνα. Όμως αυτή δεν προέρχεται από τις εισπράξεις, αλλά από τις περικοπές. Δηλαδή, το θετικότερο ισοζύγιο που εμφανίζεται, δεν προέρχεται από την είσπραξη που κάνει το κράτος (φοροδιαφυγη, εισφοροδιαφυγη κλπ), αλλά από το “ψαλίδι” σε μισθούς και συντάξεις.

Αυτό σημαίνει ότι στο επόμενο τεστ η εικόνα της οικονομίας μας θα είναι τελείως διαφορετική. Η “μαύρη τρύπα” του ανίκανου κρατικού μηχανισμού θα έχει “καταπιεί” τις θυσίες των μισθωτών και το έλλειμα των 5 δις ευρώ που υπάρχει, αλλά τώρα “κρύβεται”, θα προβάλλει σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι σε ανέφελο ουρανό!

Και τότε, δηλαδή σε μερικές εβδομάδες από σήμερα -και εν μέσω δυσμενών διεθνών συνθηκών αφού η Ευρώπη δεν καταφέρνει για την ώρα να ανακάμψει και όλοι προβλέπουν ότι έρχεται ένα πολύ δύσκολο δίμηνο- η κυβέρνηση προ της απειλής να μην πάρει την επόμενη δόση του δανείου θα βρεθεί σε δίλλημα. Να πάρει και νέα μέτρα βυθίζοντας και άλλο την χώρα στη ύφεση ή να πουλήσει μερικά ακόμη από τα “ασημικά” που της έχουν απομείνει (βλέπε ΔΕΚΟ)?

Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό. Όπως προέβλεπαν όλοι οι σοβαροί αναλυτές, η μονοσήμαντη πολιτική των περικοπών θα προκαλούσε βαθειά ύφεση. Και αυτό έγινε. Έτσι μειώθηκαν δραματικά τα έσοδα από ΦΠΑ και λοιπούς φόρους.

Άρα αν επιβληθούν νέα μέτρα, απλώς θα μειωθούν και άλλο τα κρατικά έσοδα. Οπότε μόνη διέξοδος που απομένει είναι η πώληση όσων περιουσιακών στοιχείων προσφέρονται. Όμως κάποια στιγμή και αυτά θα τελειώσουν και τότε δε θα υπάρχει άλλη λύση από το…”κανόνι”.

Μόνη περίπτωση να μην καταλήξουμε σε αυτό είναι να δημιουργηθεί ένας κύκλος ανάπτυξης. Όχι βέβαια από το κράτος, όπως καλομάθαμε τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, ήδη όλες οι σχετικές επενδύσεις έχουν “παγώσει” για λόγους οικονομίας, έστω κι αν κάτι τέτοιο δε ομολογείται. Αλλά από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό ως φαίνεται το έχουν επιτέλους αντιληφθεί στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά για την ώρα το…σχεδιάζουν. Ο δομικός ανασχηματισμός για τον οποίο κάνει λόγο ο πρωθυπουργός, αυτό το στόχο έχει.

Η καθυστέρηση όμως είναι ήδη πολύ μεγάλη. Αυτά τα μέτρα και τα κίνητρα έπρεπε να έχουν γίνει πράξη μαζί με τα περιοριστικά μέτρα εδώ και τέσσερεις μήνες. Και εμείς ακόμη τα σχεδιάζουμε.

Ως φαίνεται ο κ. Παπανδρέου -αν κρίνουμε και από το τελευταίο άρθρο του στο opengov- έχει καταλάβει ότι αυτό θα κρίνει τον ίδιο και την κυβέρνηση του. Και όπως αυτή η στήλη έχει πολλές φορές επισημάνει αυτό είναι το δύσκολο. Αν λοιπόν έχουν απομείνει ακόμη κάποια χρονικά περιθώρια,αυτά είναι ελάχιστα.

Θα τη δούμε λοιπόν την αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης κ. Πρόεδρε?