Οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση μέσω των προεδρικών διαταγμάτων για τα εργασιακά υλοποιούν αυτά που σας γράφω εδώ και καιρό. Οτι δηλαδή η κρίση που περνάμε θα αλλάξει τα πάντα στη χώρα. Τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα το ασφαλιστικό και κάθε αλλη πτυχή της οικονομικής μας πραγματικότητας. 

Οι ρυθμίσεις Λοβέρδου για τα εργασικά είναι σκληρότατες. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν περνούν προς ψήφιση από τη Βουλή, αλλά θα υλοποιηθούν με προεδρικά διατάγματα, αφού είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα ενέκρινε τη δημιουργία της γενιάς των 500 ευρώ που θα απολύεται χωρίς αποζημίωση. Ανάλογες και ακόμα σκληρότερες ρυθμίσεις θα περιλαμβάνει και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα πάει στη Βουλή το επόμενο δεκαπενθήμερο. 

Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται πια στον τομέα της εργασίας στην Ελλάδα είναι ανάλογη και ίσως σκληρότερη από αυτές των πιο απελευθερωμένων αγορών της Ευρώπης. Μόνο που σ΄αυτές υπάρχει ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας των ανέργων με υψηλά επιδόματα, πολλές κοινωνικές παροχές και ισχυρούς μηχανισμούς επανένταξης των απολυμένων στην αγορά εργασίας. 

Η κυβέρνηση επιμένει ότι τα μέτρα που λαμβάνει είναι αναπόφευκτα. Και ίσως να έχει δίκιο. Ομως για μία ακόμα φορά κάνει μόνο τα εύκολα. Αποφασίζει μόνο τα επώδυνα μέτρα. Δε δημιουργεί το πλέγμα προστασίας των αδύναμων. Δεν προχωρά σε ρυθμίσεις που θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη. Δεν διασφαλίζει έστω και στο ελάχιστο την κοινωνική ισοροπία. 

Και όλα αυτά τα υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επί της ουσίας παίρνει πίσω ότι έδωσε στους εργαζόμενους τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης του. Η τακτική που ακολουθεί, οδηγεί-εαν δει κανείς και το τι έγινε σε ανάλογες καταστάσεις άλλων ευρωπαικών κρατών-σε κοινωνική έκρηξη και πολιτικές ανατροπές. Θα καταφέρει άραγε ο Γ. Παπανδρέου να “σώσει την παρτίδα”και το πολιτικό του μέλλον;

Θα το δούμε μέσα στο επόμενο τρίμηνο…