Είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο αβέβαιες όσο στην
Είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο αβέβαιες όσο στην παρούσα συγκυρία. Ο κυβερνητικός συνασπισμός επιθυμεί διακαώς να εκλεγεί πρόεδρος από την παρούσα βουλή. Άρα πρέπει να διαμορφώσει πλειοψηφία τουλάχιστον 180 βουλευτών.
Η αντιπολίτευση κάνει ότι μπορεί ώστε αυτό να μην καταστεί δυνατό γιατί θεωρεί ότι εάν γίνουν εκλογές θα είναι σίγουρα πρώτο κόμμα.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στην κυβέρνηση αλλά δε εξαρτάται από την ίδια. Την απόφαση κρατούν οι δανειστές μας.
Γιατί είναι γεγονός ότι πολλοί από τους ανεξάρτητους βουλευτές της ελληνικής βουλής αλλά και κάποιες ομάδες βουλευτών που εντάσσονται σε αντιπολιτευόμενα κόμματα και στο σύνολο τους πιθανώς να συμπληρώνουν τον αναγκαίο αριθμό θα ήθελαν να προκύψει πρόεδρος από την παρούσα βουλή και να μην προκηρυχθούν εκλογές που μπορεί να τους κοστίσουν την έδρα.
Αλλά για να δώσουν την ψήφο τους δεν αρκεί ως φαίνεται μόνο αυτό το κίνητρο. Χρειάζονται και έναν ισχυρό πολιτικό λόγο. Και ο μόνος τέτοιος είναι μια επιτυχής κατάληξη στη διαπραγμάτευση του χρέους. Γιατί αν αυτή συντελεστεί θα μπορεί η κυβέρνηση να ζητήσει περισσότερο χρόνο για να υλοποιήσει το σχέδιο της και οι βουλευτές θα έχουν ένα σοβαρό άλλοθι να συναινέσουν αφού το ελαφρύτερο χρέος θα δημιουργεί νέα και θετικότερα δεδομένα.
Το εύλογο ερώτημα είναι ποια θεωρείται επιτυχημένη συμφωνία. Οι δανειστές μας ξεκαθαρίζουν ότι το μόνο που δέχονται είναι επιμήκυνση της αποπληρωμής των χρωστούμενων και μείωση του επιτοκίου. Και δε συζητούν καν ενδεχόμενο νέο «κούρεμα». Προδήλως τα παραπάνω αν υλοποιηθούν έτσι είναι θετικά αλλά χαμηλότερα των προσδοκιών.
Μόνη λύση είναι τα περιβόητα 50 δις που έλαβαν οι τράπεζες ως βοήθεια. Αν αυτά φύγουν από το χρέος ,γίνεται ένα έμμεσο «κούρεμα» που μάλιστα δε χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία αφού έχει προβλεφθεί ήδη με απόφαση ευρωπαϊκού οργάνου. Αλλά αφορά μόνο τις χώρες που δεν εντάσσονται σε μνημόνιο. Και η Ελλάδα θα είναι τυπικά σε μνημόνιο για τουλάχιστον 9 μήνες ακόμη.
Ωστόσο το τελευταίο διάστημα διαφαίνεται στην Ε.Ε. μια τάση για περισσότερο πολιτική και λιγότερο τεχνοκρατική από ότι μέχρι σήμερα προσέγγιση της κρίσης.
Αν η κυβέρνηση επιτύχει μια τέτοια προοπτική έστω και εξασφαλίζοντας μια δέσμευση ότι αυτό το έμμεσο «κούρεμα» θα γίνει με το τέλος της ισχύος του μνημονίου έχει ελπίδες να συγκεντρώσει προεδρική πλειοψηφία το Μάρτιο.
Αλλιώς οι εκλογές μοιάζουν τουλάχιστον σήμερα αναπόφευκτες.