Η πρόθεση της κυβέρνησης, όπως διαρρέεται από το υπουργείο Οικονομικών, να συμπεριλάβει στο “κούρεμα” των ομολόγων και τους απλούς ιδιώτες επενδυτές είναι κίνηση πέρα από κάθε λογική.

Οι πολίτες αυτοί δεν έβγαλαν τα χρήματα τους στην Ελβετία ή αλλού. Δεν τα τοποθέτησαν σε προϊόντα υψηλού ρίσκου προσδοκώντας υπεραποδόσεις.
Δάνεισαν το ελληνικό κράτος από τις αποταμιεύσεις τους. Πίστεψαν τη διαβεβαίωση ότι το κεφάλαιο τους θα είναι εγγυημένο και αντί να καταθέσουν τα χρήματα σε κάποια τράπεζα, τα έδωσαν στο ελληνικό δημόσιο για να καλύψει τις ανάγκες του.

Τα χρήματα αυτά για τους απλούς ιδιώτες επενδυτές είναι ότι ακριβώς και η τραπεζική κατάθεση.
Και σε… ανταπόδοση αυτής της εμπιστοσύνης έρχεται σήμερα η Ελλάδα δια του αρμοδίου υπουργού και τους παίρνει τα μισά!

Βέβαια σε αυτούς δε θα δοθεί βοήθεια για να αντισταθμίσουν τις απώλειες τους όπως θα γίνει με τις τράπεζες που θα πάρουν “ζεστό” χρήμα από τη νέα δανειακή σύμβαση.

Έτσι οι απλοί ιδιώτες θα είναι τελικώς οι μόνοι απολύτως χαμένοι από το κούρεμα.
Δηλαδή από εκεί που ξεκινήσαμε να κυνηγάμε τους κερδοσκόπους καταντήσαμε να τα αρπάζουμε από τους αποταμιευτές!

Η απόφαση να “κουρευτούν” και τα ομόλογα των απλών ιδιωτών πολιτών είναι παράλογη, κατάφορα άδικη και καταρρίπτει και τα όποια εναπομείναντα ίχνη αξιοπιστίας της Ελλάδας.
Αλήθεια, πως θα καλέσει ο υπουργός οικονομικών Ε. Βενιζέλος π.χ. τους ιδιώτες να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια που έβγαλαν στο
εξωτερικό;
Ποιός θα τον εμπιστευτεί όταν θα έχει σώσει τα χρήματα του βγάζοντας τα εκτός Ελλάδος σε αντίθεση με αυτόν που τα κράτησε εντός και του πήραν τα μισά;
Έχει στ’ αλήθεια αναλογιστεί ο κ. Βενιζέλος το βάρος τέτοιων αποφάσεων για την πολιτική του αξιοπιστία;