Το ΠΑΣΟΚ δεν πέρασε τον πήχυ, αλλά κάνουμε όλοι ότι δεν το βλέπουμε επειδή δε θέλουμε εκλογές..

Τελικά ήταν σωστή η επιλογή του πρωθυπουργού να θέσει το σκληρό δίλημμα στις περιφεριακές εκλογές;

Βοήθησε τη συσπείρωση αποτρέποντας τη συντριβή ή μήπως άνοιξε την πόρτα της αμφισβήτησης στην κυβερνητική πολιτική που με διαφορά μόλις 2 μονάδων από τη ΝΔ μοιάζει να ακροβατεί στο κενό; Τα ερωτήματα αυτά είναι υποθετικά και άρα η απάντηση τους απλώς πιθανολογεί. Ομως όπως κι αν θελήσει κανείς να δει την πραγματικότητα μάλλον θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εδώ και τρεις μήνες η κυβέρνηση μοιάζει να έχει περιέλθει σε σύγχυση και οι εκτιμήσεις της διαψεύδονται συνεχώς. Και αν όντως συμβαίνει αυτό τότε πρέπει όλοι να ανησυχούμε πολύ.

Ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα από τον Αύγουστο και μετά.

Η κυβέρνηση θεωρούσε τότε ότι θα κάνει περίπατο στις τοπικές εκλογές. Παλινδρόμησε στις επιλογές υποψηφίων-χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα όσα έγιναν με Μίχα, Φασούλα, Σγουρό – και αντιμετώπισε με απόλυτη χαλαρότητα, σιγουριά εως και περιφρόνηση την κάλπη. Το γιατί επέλεξε αυτή την τακτική είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα. Γιατί δεν μπορεί κανείς από τους συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου να μην υπολόγισε ότι οι πολίτες θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα διαμαρτυρηθούν εμπράκτως για όσα υφίστανται το τελευταίο 12μηνο. Δεν μπορεί κανείς τους να μην αντιλήφθηκε ότι οι Ελληνες θα αντιδράσουν από τη βίαιη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, από το πάγωμα της αγοράς, από τις απολύσεις, την ανεργία κλπ κλπ κλπ…

Όπως αποδείχθηκε λίγο αργότερα δυστυχώς κανείς δεν το αντιλήφθηκε.

Και τότε έγινε το χειρότερο. Αιφνιδιασμένο το επιτελείο των συνεργατών του κ. Παπανδρέου για να καλύψει το χαμένο έδαφος αποφάσισε αυτό που συνήθως είναι το προΪόν της σύγχυσης και της μη ψύχραιμης στάθμισης της πραγματικότητας. Την υπεραντίδραση. Αποφάσισε να κινηθεί βίαια στην τελείως αντίθετη κατευθύνση και να μετατρέψει τις τοπικές εκλογές που ως τότε τις εκτιμούσε ως αδιάφορες σε ένα μείζον πολιτικό δίλημμα. Δίλημμα επιβίωσης για την ίδια την κυβέρνηση.

Ο πρωθυπουργός έδωσε σειρά συνεντεύξεων στην οποία το έθετε με τον πιό σαφή τρόπο και το έπερνε όλο επάνω του. Ο δε πρώτος τη τάξει υπουργος Γ. Ραγκούσης λίγο πριν τις εκλογές έκανε και το έσχατο βήμα. Προσδιόρισε τον πήχυ. Τον ανέβασε στις 4 μονάδες διαφορά από τη ΝΔ.

Μόνο που τελικά το ΠΑΣΟΚ πέρασε από…κάτω. Η διαφορά είναι μόλις στις δύο μονάδες! Ευτυχώς έσωσε την παρτίδα η πορεία του περιφρονημένου Γ. Σγουρού! Εν κατακλείδι ο πρωθυπουργός έθεσε ένα στόχο που δεν πέτυχε αλλά επειδή κανένας δε θέλει εκλογές κάνουμε όλοι και πρώτος ο ίδιος σα να μη το βλέπουμε. Οσοι τον οδήγησαν σε αυτή την τακτική μόνο δικαιωμένοι δεν πρέπει να νιώθουν. Γιατι άνοιξαν την πόρτα στην αμφισβήτηση του. Μια αμφισβήτηση που μοιάζει πιό εύκολο να έρθει από το εσωτερικό του κόμματος του όταν θα χρειαστούν νέα μέτρα παρά από την αντιπολίτευση…