Τα πράγματα είναι απλά. Πριν ένα χρόνο φτάσαμε στο χείλος της χρεοκοπίας. Μας έδωσαν τα χρήματα και ζήτησαν ανταλλάγματα.

Εμείς προσφέραμε τη μείωση του σπάταλου δημόσιου τομέα. Άλλο ήθελαν, αλλά συμφώνησαν γνωρίζοντας ότι θα πετύχουν και τον τελικό τους στόχο που ήταν οι αποκρατικοποιήσεις. Ήταν σίγουροι ότι δε θα τα καταφέρουμε όπως νομίζαμε.

Και πράγματι η ελληνική κυβέρνηση απέτυχε. Οι στόχοι που έθεσε δεν επετεύχθησαν. Έτσι για να μας δώσουν τα επόμενα χρήματα ζητούν τώρα αυτό που ήθελαν εξ αρχής.

Η Ελλάδα είναι η μόνο χώρα εντός ευρώ που έχει τόσο μεγάλη κρατική συμμετοχή σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Οι ιδιώτες πάντα τις ήθελαν. Και χωρίς αμφιβολία μπορούν πολλές από αυτές να τις λειτουργήσουν καλύτερα.

Δεν τις πουλήσαμε ακριβά όταν έπρεπε αν και όλα τα κόμματα εξουσίας το περιελάμβαναν στα προγράμματα τους.

Θα τις πουλήσουμε τώρα με συνοπτικές διαδικασίες, σε…τιμή ευκαιρίας και με εργασιακές συνθήκες πολύ καλύτερες για τους εργοδότες από ότι παλαιότερα.

Όμως οι υπουργοί που πρέπει να υπογράψουν φοβούνται τον εισαγγελέα και το ειδικό δικαστήριο. Ξέρουν ότι αν κάποιος θελήσει θα βρει κατηγορητήριο.

Γι’ αυτό πρωθυπουργός ζητά συναίνεση. Στην πραγματικότητα θέλει να βάλει τη ΝΔ συμμέτοχη στη διαδικασία ώστε να διασφαλίσει ότι και το πρόγραμμα θα προχωρήσει και όσοι υπογράψουν δε θα πάνε σε προανακριτικές.

Αυτό θέλουν και οι δανειστές μας. Όταν σιγουρευτούν ότι οι αποκρατικοποιήσεις θα προχωρήσουν όλα θα κυλήσουν ομαλά.