Το μέτρο της κατάργησης του αφορολόγητου στο πετρέλαιο θέρμανσης δεν είναι το πιό επώδυνο μέτρο που έχει πάρει η κυβέρνηση. Ισως όμως να αποδειχθεί ένα από τα πιό κοινωνικά κοστοβόρα για τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακω/νου.

Είναι προφανές ότι ο υπουργός Οικονομικών οδηγείται σ’ αυτή την απόφαση εξαιτίας της ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού να συλλέξει έσοδα.

Η “τρύπα” είναι μεγάλη και η τρόικα έχει ήδη προειδοποιήσει. Και όπως έχουμε γράψει πολλές φορές,για να μας εγκρίνει την κάθε επόμενη δόση δανείου θα ζητά εαν υπάρχει υστέρηση από κάποιο τομέα αυτή να καλύπτεται από κάπου αλλού.

‘Ετσι ο κ. Παπακω/νου παρά τα όσα δήλωνε πριν από λίγες μέρες ότι δεν υπάρχει “Μνημόνιο 2” ,ότι “πάμε καλά και ότι η κυβέρνηση δεν θα πάρει άλλα μέτρα,”διέρρευσε” ο ίδιος σε δείπνο που παρέθεσε σε δημοσιογράφους το νέο χαράτσι.

Το έκανε τώρα παρότι είναι νωρίς για να το “χωνέψουμε” αρκετά πριν τις δημοτικές εκλογές.
Και όπως λένε οι πληροφορίες μου επέλεξε τη γνωστή τακτική.”Πέταξε τη βόμβα” και στην πορεία θα τη “μαλακώσει” ανακοινώνοντας  κάποιες εξαιρέσεις με κοινωνικά κριτήρια ωστέ να δείξει ευαισθησία.

‘Ομως κάθε ελληνική οικογένεια θα χάσει άλλο μισό μισθό από τα έσοδα της. Δηλαδή μετά την περικοπή των δώρων αυτή η ρύθμιση θα είναι η πιό επώδυνη.
Είναι προφανές ότι με αυτή την τακτική η κυβέρνηση εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν μπορούμε να την εμπιστευθούμε. Δεν μπορεί τη μιά μέρα να δηλώνει ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα και την επόμενη να ανακοινώνει “ψυθιριστά” καινούρια χαράτσια.

Επίσης αυτή η νέα επιβάρυνση ίσως αποτελέσει για τις αδύναμες ομάδες πληθυσμού τη “χαριστική βολή”. Από που θα “κόψουν” οι συνταξιούχοι ή οι δημόσιοι υπάλληλοι για  καλύψουν αυτή την ανελαστική δαπάνη;

Αρα-και επειδή ίσως να μην επιβεβαιωθεί η ευχή για ήπιο χειμώνα-μπορεί αυτό το μέτρο να κοστίσει πιό πολύ από κάθε άλλο. ‘Οχι επειδή θα είναι το επαχθέστερο αλλά επειδη θα είναι εκείνο που “θα ξεχειλίσει το ποτήρι”.

Πρόκειται για την παράμετρο που έως τώρα δεν φαίνεται να υπολογίζει η κυβέρνηση. Ενθαρυμμένη από τις δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να της δίνουν μεγάλο προβάδισμα σε σχέση με τη ΝΔ, αισθάνεται σίγουρη ότι έχει και άλλο περιθώριο ανοχής. ‘Ομως δεν παρατηρεί γιατί δεν θέλει να το δει το πόσο λίγοι διαμορφώνουν αυτό το αποτέλεσμα.

Οι περισσότεροι πολίτες σχηματίζουν μια σιωπηρή-για την ώρα- τάση που φεύγει και από τα δυό μεγάλα κόμματα. Και δε δείχνει καμία διάθεση να “ξαναγυρίσει στο μαντρί”.
Στις δημοτικές εκλογές θα έχουμε ένα πρώτο δείγμα. Και ίσως όταν θα έχουμε το αποτέλεσμα τους-τότε που θα αρχίζουν και τα ακριβά πια κρύα του χειμώνα-να μιλούμε για δομικές αλλαγές όχι στην κυβέρνηση αλλά στο πολιτκό σκηνικό.