Πριν από περίπου 10 ημέρες ο πρωθυπουργός είδε κατ’ ιδίαν πολλούς από τους υπουργούς του και αμέσως μετά προήδρευσε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.

Στόχος ήταν να καταστεί σαφές ότι έρχονται σκληρότατα μέτρα και όποιος από τους υπουργούς διαφωνούσε θα έπρεπε να το πει και να πάει στο σπίτι του.

Η ανάγκη γι’ αυτό προέκυψε όταν κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο κ. Λοβέρδος και η κ. Διαμαντοπούλου ζήτησαν δημόσια από τον κ. Παπανδρέου να κάνει ανασχηματισμό αφού ορισμένοι συνάδελφοι τους διαφωνώντας με θεμελιώδεις επιλογές της κυβέρνησης διαφοροποιούνταν ανοιχτά και δεν υλοποιούσαν την εγκεκριμένη πολιτική.

Κατά τη συνεδρίαση κανείς υπουργός δεν εξέφρασε διαφωνία και ομοφώνως αποφάσισαν να υλοποιήσουν όσα απαιτούνται.

Πως γίνεται πράξη αυτό;

Ας πάρουμε ως παράδειγμα το “καυτό” θέμα της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων.

Την Τρίτη ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι θα μειωθούν κατά 150.000 χωρίς να διευκρινίσει με ποιό τρόπο.

Την Τετάρτη ο υπουργός οικονομικών εξήγησε ότι για να επετεύχθη αυτός ο στόχος δεν αποκλείεται να γίνουν και απολύσεις.

Και την Πέμπτη ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης και ο υπουργός υποδομών Δ. Ρέππας με επίσης δημόσιες δηλώσεις τους ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.

Μάλιστα ο κ. Ρέππας, που πρόσφατα είχε μιλήσει για τζιτζιφιόγκους στο υπουργείο Οικονομικών, εξήγησε ότι η τρόικα ζητά τις απολύσεις όχι γιατί είναι απαραίτητες αλλά για να μας σπάσει το ηθικό!

Το ερώτημα είναι αναπόφευκτο.

Μπορεί και θέλει αυτό το υπουργικό συμβούλιο με τη συγκεκριμένη σύνθεση να υλοποιήσει τα τόσο σοβαρά που επίκεινται και να πείσει την κοινωνία για την αναγκαιότητα τους;