Η αναπόφευκτη όπως φαίνεται πια προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και οι επιπτώσεις αυτής της απόφασης θα αλλάξουν τα πάντα στη ζωή μας. Όχι μόνο τα καταναλωτικά μας πρότυπα ή την αγοραστική μας δύναμη, αφού είναι δεδομένο ότι θα υποστούμε σοβαρές μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών. Θα αλλάξουν τη νοοτροπία, τη λειτουργία ακόμα και τις δομές της Ελλάδας.

Κατα αρχήν η απόφαση αποτελεί την πρώτη ήττα της πατρίδας μας μετά από πολλές δεκαετίες. Από τη μεταπολίτευση και μετά, η πορεία ήταν δύσκολη, αλλά ανοδική. Αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, ανέβηκε το βιοτικό μας επίπεδο, μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ, ενταχθήκαμε στο ευρώ, οργανώσαμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Η χώρα με πολλά σκαμπανεβάσματα ανακτούσε το κύρος της και μια όλο και υψηλότερη θέση στο διεθνές στερέωμα. 

Σήμερα είναι αντιμέτωπη με μία ήττα. Δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε σωστά τα οικονομικά μας και ένας ξένος παράγοντας εγκαθίσταται εδώ για “να μας βάλει σε τάξη”. Άρα όπως είχε πει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας υποχωρεί. 

Ταυτόχρονα μετά από πολυετή άνοδο του επιπέδου ζωής, θα αντιμετωπίσουμε τώρα μια γενικευμένη μείωση εισοδημάτων. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε πολύ λιγότερες δαπάνες και σε ένα διαφορετικό πρότυπο ζωής. Μόνο που αυτό δεν θα γίνει με αργό ρυθμό, ώστε να αφομιωθεί σταδιακά, αλλά θα γίνει βίαια. Απότομα. 

Όλα τα παραπάνω θα επιφέρουν βαθιές αλλαγές στην κοινωνία μας. Μέχρι να βρεθεί το πρώτο σημείο ισορροπίας θα βιώσουμε  κοινωνικές αναταραχές και πιθανώς την σταδιακή απόρριψη όλων όσων συνετέλεσαν σε αυτή την ήττα. Και κυρίως των πολιτικών δυνάμεων και των προσώπων που την προκάλεσαν. 

Θα είναι μία περίοδος ευεπίφορη για τη δημιουργία νέων καταστάσεων. Νέων προτύπων, νέας νοοτροπίας, νέας συμπεριφοράς ίσως και νέων κομμάτων. Ότι και όποιος θα έχει προκαλέσει αυτή την ήττα θα αποτελεί εφιαλτικό παρελθόν. Και όποιος καταφέρει να εκφράσει τις νέες ανάγκες της κοινωνίας και να της ξαναδώσει τη χαμένη της τιμή και υπερηφάνεια της θα είναι αυτός που θα ηγηθεί. Και αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτική, αλλά κάθε δραστηριότητα της ζωής μας. 

Ζούμε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας καινούριας. Θα περάσουμε δύσκολα. Είναι όμως στο χέρι μας από αυτό το αναπόφευκτο πια κακό που έρχεται, να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Με νέες αξίες για τον καθένα μας και με νέες αρχές μέσα από τις οποίες θα βιώνουμε την έννοια “κράτος”. Να χτίσουμε μια πιο οργανωμένη, λιγότερο διεφθαρμένη και ουσιαστικά κοινωνική Ελλάδα. Πιο υγιή, πιο στέρεη, λιγότερο ψεύτικη και υποκριτική. 

Η κρίση αυτή μπορεί να γίνει μια μεγάλη ευκαιρία. Δεν πρέπει να τη χάσουμε για να ζήσουμε μετά από μία δεκαετία σε έναν καλύτερο κόσμο.