Ξαφνικά τώρα μετά από τόσα χρόνια ανακαλύψαμε όλοι ότι ο Καντάφι δεν είναι επαναστάτης αλλά στυγνός δικτάτορας. Δε μένει σε τέντες αλλά σε πολυτελέστατα χρυσοποίκιλτα παλάτια.

Ένας βολεμένος καλοπερασάκιας δηλαδή που “έχτισε” και τη διαδοχή του με γιους που κάνουν άσωτη ζωή και δε διστάζουν να λένε ότι αν δεν τους θέλει ο λαός τους θα προκαλέσουν εμφύλιο.

 

Κι όμως αυτό το στυγνό δικτάτορα που βάφτισε την τυραννία και την εκμετάλλευση του λαού του ως επανάσταση εμείς τόσα χρόνια τον καλοδεχόμασταν και τον θεωρούσαμε και μάγκα γιατί “έμπαινε στο μάτι” των ισχυρών όπως των Αμερικανών – αν το έκανε ποτέ πραγματικά και όχι υποκριτικά για να συντηρήσει το μύθο και την καλοπέραση του.

 

Τον καλούσαμε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και τον τιμούσαμε ως αρχηγό σύμβολο. Όλες οι κυβερνήσεις. Δεξιές ή σοσιαλιστικές. Σε όλη την Ευρώπη. Στην Ιταλία,στη Γαλλία,στην Αγγλία και βέβαια εδώ στην Ελλάδα.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια που άνοιξε τους κρουνούς του πετρελαίου και της μπίζνας ο Καντάφι έγινε θεσμικός παίκτης!

Τώρα ξυπνήσαμε όλοι. Δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Και καταλάβαμε ότι είναι χασάπης.

Ακριβό πολίτευμα η δημοκρατία και η διεθνής νομιμότητα. Κινητοποιείται μετά τους 10.000 νεκρούς. Ως εκείνο το σημείο μόνο της κριτήριο είναι η τιμή του πετρελαίου.