Η χθεσινή δίωξη κατ΄ αγνώστων για σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας την περίοδο 2007-2009...
Η χθεσινή δίωξη κατ΄ αγνώστων για σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας την περίοδο 2007-2009 που θα κορυφωνόταν με απόπειρα δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή είναι γεγονός ύψιστης σοβαρότητας που γεννά μεγάλα ερωτηματικά, τα οποία προφανώς δε θα απαντηθούν ποτέ, αλλά αναδεικνύει και τα μεγάλα κενά στρατηγικής του τόπου.
Η άσκηση δίωξης σημαίνει κατ΄ αρχήν ότι η δικαιοσύνη εντόπισε στοιχεία που την πείθουν ότι υπήρξε τέτοιο σχέδιο. Ωστόσο μοιάζει απίθανο να αποδοθούν και να προσωποποιηθούν ευθύνες. Κατηγορούμενοι ως φυσικοί αυτουργοί μετά από τόσο καιρό θα είναι θαύμα να βρεθούν.
Ηθικοί αυτουργοί, παρ’ ότι «φωτογραφίζονται» δεν φαίνεται ότι θα λογοδοτήσουν αφού δεν υπάρχουν στοιχεία.
Κίνητρο φέρεται να είναι η ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας εκείνη την περίοδο. Η στροφή της κυβέρνησης Καραμανλή προς τη Μόσχα και οι συμφωνίες με τον Πούτιν για τους αγωγούς φυσικού αερίου.
Το σενάριο, αν είναι υπαρκτό, θυμίζει κατασκοπική ταινία. Πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών αλωνίζουν την Αθήνα. Οι καλοί και φίλοι τότε Ρώσοι προστατεύουν με αόρατο τρόπο τον Έλληνα πρωθυπουργό. Οι άλλοι, οι κακοί που δεν κατονομάζονται τον παρακολουθούν με σκοπό να τον εκτελέσουν. Οι…καλοί εντοπίζουν εγκαίρως τους κακούς και εξουδετερώνουν το σχέδιο.
Τα πειστήρια δεν τα παραδίδουν στην αστυνομία άλλα τα παίρνουν και φεύγουν. Άρα δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί αν όντως υπήρξε σχέδιο ή οι Ρώσοι θέλησαν να φανούν ως προστάτες μας επινοώντας μια …ιστορία.
Όλα αυτά έρχονται στην επιφάνεια σήμερα που το τοπίο είναι τελείως διαφορετικό. Αγωγοί πια δεν υπάρχουν. Το σχέδιο πάγωσε και μαζί μπήκαν στην κατάψυξη και οι σχέσεις μας με τη Ρωσία.
Τώρα η Ελλάδα μαθαίνει ότι έχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως και αξιοποιήσιμη ηλιακή ενέργεια που τη θέλουν όλοι. Έχει όμως στραφεί στον άλλο πόλο αυτόν που συγκροτούν ΗΠΑ και Ισραήλ και οι δορυφόροι τους όπως η Γερμανία.
Άρα σε αντίθεση με όλες τις σοβαρές χώρες δεν έχουμε μια σταθερή στρατηγική για αυτό το μείζον ζήτημα. Κάθε κυβέρνηση κάνει ότι νομίζει ακυρώνοντας τα προηγούμενα. Έτσι εμφανιζόμαστε ανοιχτοί σε εκβιασμούς, απειλές και σχέδια ανατροπής.
Και αν σε τέτοια και τόσο σημαντικά εθνικά και οικονομικά θέματα όπως η ενέργεια δεν έχουμε σταθερό, μελετημένο και υπερκομματικό σχεδιασμό θα καταντήσουμε υποτελείς από τον πόλεμο συμφερόντων που θα υποστούμε.
Εν κατακλείδι, σχέδιο αποσταθεροποίησης δε θα μάθουμε ποτέ αν υπήρξε.
Εθνικό σχέδιο για την ενέργεια όμως μάθαμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει.