Από τότε που η Ελλάδα μπήκε στο πρόγραμμα διάσωσης το 2010, η σχέση ανάμεσα στην Αθήνα και τους διεθνείς δανειστές είναι ουσιαστικά άνιση. Έχοντας χάσει την πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου, η ελληνική κυβέρνηση εξαρτιόταν από τα κεφάλαια διάσωσης για να πληρώσει τους λογαριασμούς της. Η «τρόικα» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατάφεραν να επισυνάψουν δρακόντειες προϋποθέσεις για τα δάνεια. Η Αθήνα προσπάθησε να αντιδράσει αλαφραίνοντας αυτούς τους όρους αλλά κατά κανόνα δεν βρήκε ανταπόκριση.
Καθώς ο κρατικός ισολογισμός πλησιάζει στο πρωτογενές πλεόνασμα, η κυβέρνηση νοιώθει ότι παίζει με καλύτερο χαρτί. Την Κυριακή η Βουλή ενέκρινε τον προϋπολογισμό 2014 χωρίς να τον καταθέσει στο ΔΝΤ ή την Κομισιόν, όπως ορίζουν οι κανόνες της ΕΕ. Η ψηφοφορία δημιουργεί υπόβαθρο για ένταση στην συνάντηση που θα γίνει όταν επιστρέψουν οι εκπρόσωποι της τρόικα στην Αθήνα μέσα στον μήνα.
Είναι κατανοητό να νοιώθει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς την ανάγκη να επιδείξει τις δυνάμεις του. Η πλειοψηφία του στην κυβέρνηση συνεργασίας είναι ελάχιστη, μετά την άρνηση βουλευτών να ψηφίσουν υπέρ πρόσθετων μέτρων λιτότητας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ της αριστεράς και η Χρυσή Αυγή της δεξιάς, κερδίζουν έδαφος χάρη στις υποσχέσεις τους για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας διάσωσης ή ακόμη και έξοδο από το ευρώ.
Ωστόσο ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να προσέξει να μην το παρατραβήξει. Αν και η ελληνική οικονομία θα αναπτυχθεί τον επόμενο χρόνο, το μέλλον παραμένει αβέβαιο. Η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος κρέμεται από την στήριξη της ΕΚΤ. Η κυβέρνηση ελπίζει να επιστρέψει στις αγορές του χρόνου, αλλά ρεαλιστικά η Αθήνα θα παραμείνει εξαρτημένη από τα δίχτυα ασφαλείας της ευρωζώνης για το ορατό μέλλον.
Επίσης, δεν είναι ζημιογόνοι για την οικονομία όλοι οι όροι που συνοδεύουν το πακέτο διάσωσης. Είναι γεγονός ότι έχει δοθεί υπερβολική έμφαση στην δημοσιονομική προσαρμογή και πολύ λίγη στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι στόχοι κατά κανόνα αποδείχτηκαν ανεδαφικοί. Αλλά η Ελλάδα πρέπει πράγματι να αναμορφώσει το σύστημα συγκέντρωσης φόρων για να διασφαλίσει την σταθερή πορεία των δημοσιονομικών της.
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων –όπως οι συμβολαιογράφοι- θα βοηθήσει τους ταλαντούχους νέους να ακολουθήσουν τις φιλοδοξίες που τους αρμόζουν.
Η Αθήνα ελπίζει ότι η υπόλοιπη ευρωζώνη εντέλει θα συμφωνήσει να μειώσει το βουνό από ελληνικό χρέος, που βρίσκεται στα χέρια κυρίως των επίσημων πιστωτών. Αλλά το να κρατήσει μια εποικοδομητική σχέση με την Ευρώπη, είναι ουσιώδους σημασίας για να εξασφαλίσει μελλοντικές παραχωρήσεις. Για την ώρα, ίσως ο κ. Σαμαράς θελήσει να συγκρατήσει την επιθετικότητά του. Η καλή στρατηγική απαιτεί να γνωρίζεις ποιες μάχες να επιλέξεις.
Διαβάστε επίσης:
Πηγή Euro2day
