Διαβάστε όλο το άρθρο του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στους Financial Times.
”Η ευρωζώνη ζει μια περίοδο ισχνών αγελάδων, αλλά υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Από την μια πλευρά, οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές παραμένουν αδύναμες. Από την άλλη, υπάρχουν ενδείξεις ότι η εμπιστοσύνη επιστρέφει.
Η Ιρλανδία έχει επιστρέψει στις αγορές ομολόγων. Τον Σεπτέμβριο παρατηρήθηκαν περισσότερες εισροές κεφαλαίων στην Ισπανία παρά εκροές, για πρώτη φορά σε 15 μήνες. Και η Ιταλία πούλησε πρόσφατα 10ετή ομόλογα με το χαμηλότερο επιτόκιο από το 2010. Πρόκειται για ξεκάθαρη αναγνώριση της αποφασιστικότητας που έχει δείξει η κυβέρνηση του Mario Monti για να τονώσει την ανταγωνιστικότητα και να προωθήσει ορθές δημοσιονομικές πολιτικές. Με τα ιταλικά yield να ανεβαίνουν και πάλι μετά την δήλωση του κ. Monti ότι θα αποχωρήσει, δείχνει επίσης την ανάγκη να διατηρηθεί η αποφασιστικότητα και στο μέλλον.
Η πρόοδος που έχει γίνει καθρεφτίζει τις σημαντικές αποφάσεις που ελήφθησαν τόσο σε εθνικό οσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτές οι αποφάσεις έχουν αρχίσει να αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη, να καθησυχάζουν τις αγορές και να αντικρούουν τους φόβους κατάρρευσης του ευρώ. Οι βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις βοηθούν την επανισορρόπηση της οικονομίας της ευρωζώνης. Η πρόοδος είναι απτή: Οι ανισορροπίες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ των μελών της ευρωζώνης έχουν μειωθεί αισθητά, καθώς αποκαθίσταται η ανταγωνιστικότητα που έχασαν ορισμένα μέλη στην προηγούμενη δεκαετία.
Είναι αλήθεια ότι η διόρθωση των ανισορροπιών στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών έχει μέχρι στιγμής εκδηλωθεί κυρίως στις ελλειμματικές χώρες, αλλά αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, με δεδομένη την κλίμακα των προκλήσεων που αυτές αντιμετωπίζουν. Όπως σχολίαζε ο
John Maynard Keynes πριν της συνομιλίες στο Bretton Woods, αυτές οι προσαρμογές είναι «υποχρεωτικές για τον δανειολήπτη και εθελοντικές για τον πιστωτή.»
Αυτό δεν ακυρώνει τα επιχειρήματα για μια πιο συμμετρική εξωτερική εξισορρόπηση εντός της ευρωζώνης, που θα περιλαμβάνει τις πιστώτριες χώρες καθώς και τις δανειολήπτριες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δηλώσει ότι οι πλεονασματικές χώρες θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις μεταρρυθμίσεις για να δυναμώσουν την εγχώρια ζήτηση. Η Γερμανία θα μπορούσε να το καταφέρει ανοίγοντας τις αγορές υπηρεσιών και ενθαρρύνοντας αυξήσεις μισθών ευθυγραμμισμένες με την παραγωγικότητα, που είναι δύο από τις συστάσεις τις οποίες έκανε στο Βερολίνο το Συμβούλιο της ΕΕ πέρσι τον Ιούλιο.
Αλλά παράλληλα θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η ευρωζώνη δεν είναι ούτε μια μικρή ανοιχτή ούτε μια μεγάλη κλειστή οικονομία, παρά μια μεγάλη ανοιχτή οικονομία που κάνει πολύ εμπόριο με τον υπόλοιπο κοσμο.
Αυτό σημαίνει ότι τα κανάλια προσαρμογών επηρεάζονται σημαντικά από την παγκόσμια οικονομική αλληλεξάρτηση. Μια μείωση στα ελλείμματα του βορρά δεν θα οδηγήσει αυτόματα σε αντίστοιχη αύξηση της ζήτησης για τις εξαγωγές του νότου.
Οι μεγάλοι κερδισμένοι μιας μεγαλύτερης γερμανικής ζήτησης, θα ήταν οι οικονομίες της κεντρικής Ευρώπης που είναι στενά ενσωματωμένες στις γερμανικές αλυσίδες προσφοράς. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι μια αύξηση της γερμανικής ζήτησης κατά 1% θα βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας κατά λιγότερο από 0,5% του ΑΕΠ. Δεν θα είναι μεγάλη βελτίωση, για αυτό και οι πολιτικές τόνωσης της ανταγωνιστικότητας – οι διαρθρωτικές και όσον αφορά στο κόστος- παραμένουν καίριας σημασίας για την προσαρμογή και εξισορρόπηση της ευρωζώνης.
Το επιχείρημα υπέρ σημαντικής δημοσιονομικής στήριξης στην Γερμανία, που επικαλούνται ορισμένοι, είναι επίσης αδύναμο. Η χώρα de facto θα έχει πολύ λιγότερο σφιχτή δημοσιονομική στάση το 2013 απ’όσο η υπόλοιπη ευρωζώνη: Η διαρθρωτική ισορρόπηση του προϋπολογισμού αναμένεται να έχει μικρή μεταβολή στην Γερμανία αλλά να αυξηθεί κατά μια ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ στο σύνολο της ευρωζώνης.
Η δημοσιονομική στάση του Βερολίνου είναι επίσης απολύτως ευθυγραμμισμένη με τις συστάσεις που κάνουν άλλοι οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και προωθεί φιλικούς προς την ανάπτυξη συντελεστές για δαπάνες όπως η εκπαίδευση και η έρευνα, ακριβώς όπως ζητεί η Κομισιόν.
Παρά τις επίμονες παρερμηνείες που λένε το αντίθετο, η νέα συμφωνία σταθερότητας και ανάπτυξης της ΕΕ λαμβάνει πλήρως υπόψη τις εξελισσόμενες οικονομικές συνθήκες. Η προσπάθεια προσαρμογής κάθε χώρας, προσδιορίζεται με διαρθρωτικούς όρους, αφαιρώντας τις επιδράσεις από τον επιχειρηματικό κύκλο και τα εφ άπαξ μέτρα, και λαμβάνει υπόψη τα δημοσιονομικά περιθώρια και τις μακροοικονομικές συνθήκες μιας χώρας. Αν η ανάπτυξη επιδεινωθεί, μια χώρα μπορεί να λάβει πρόσθετο χρόνο για να διορθώσει το υπερβολικό της έλλειμμα, με την προϋπόθεση οτι έχει γίνει η συμφωνημένη προσπάθεια προσαρμογής. Τέτοιες αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί φέτος για Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα.
Σκοπεύουμε επίσης να ερευνήσουμε άλλους τρόπους, εντός των κανόνων του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, για να βοηθηθούν οι δημόσιες επενδύσεις, στις εκτιμήσεις μας για τα εθνικά δημοσιονομικά σχέδια.
Προκειμένου να ξεπεράσουμε την κρίση και να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη, πρέπει να συνεχίσουμε να αφαιρούμε τα διαρθρωτικά εμπόδια στην βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση, να προωθούμε σώφρονα δημοσιονομική σταθεροποίηση και επίσης, να μετατρέπουμε τις αποφασιστικές σκέψεις σε πειστικές δράσεις, όταν ξανασχεδιάζουμε και ξαναχτίζουμε την οικονομική και νομισματική ένωση. Με δυο λόγια, πρέπει να παραμείνουμε σε σωστή πορεία και να προωθούμε αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη μέλη μας και βαθύτερη ενοποίηση στην ευρωζώνη”.
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :
