Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times που παραθέτουν και αριθμούς – ντοκουμέντα.
”Κατά την διάρκεια συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χθες το πρωί, ο επικεφαλής οικονομικός επίτροπος της Κομισιόν Olli Rehn, υπέστη καταιγισμό από ευρωβουλευτές που επέκριναν τον χειρισμό της διάσωσης της Κύπρου με 10 δισ. ευρώ από την τρόικα των διεθνών δανειστών, μέλος των οποίων είναι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ο Jean-Paul Gauzés, Γάλλος συντηρητικός που μίλησε εκ μέρους των κεντροδεξιών κομμάτων, την αποκάλεσε «καταστροφική» ενώ ο κεντροαριστερός συνάδελφός του, ο Αυστριακός Hannes Swoboda, την χαρακτήρισε «νέο-αποικιακή» και ζήτησε από τον κ. Rehn να διαλύσει εντελώς την τρόικα.
Αντί απάντησης, ο κ. Rehn προτίμησε να επικεντρωθεί στα σχόλια του Philippe Lamberts, Βέλγου Πράσινου, που αναρωτήθηκε γιατί το μέγεθος των δανειακών αναγκών της Κύπρου αυξήθηκε κατά 6 δισ. ευρώ σε εννέα ημέρες ανάμεσα στην πρώτη «τσαπατσούλικη» συμφωνία διάσωσης και την δεύτερη, τελική, συμφωνία που υπογράφτηκε το ακόλουθο σαββατοκύριακο.
«Ένα μήνα πριν από αυτό το φημισμένο Σ/Κ, ήταν απαραίτητα 17 δισ. ευρώ για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του κυπριακού χρέους. Ανακαλύπτουμε τώρα ότι την περασμένη εβδομάδα έγιναν 23 δισ. ευρώ. Μήπως είναι ανίκανοι εκείνοι που κάνουν τις μετρήσεις και τις εκτιμήσεις εκ μέρους σας… ή μήπως σκεφτήκατε να παίξετε με αυτά τα μεγέθη για να είστε σίγουροι ότι η πραγματικότητα θα φανεί καλύτερη απ’ όσο είναι;»
Ο κ. Rehn προσπάθησε να εξηγήσει ότι η σύγχυση με τους αριθμούς οφειλόταν στην παρερμηνεία εγγράφων που είχαν διαρρεύσει, ορισμένα των οποίων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε αυτή την στήλη. Είπε, ο κ. Rehn επί λέξη:
«Η σύγχυση προέρχεται από το γεγονός ότι γίνεται σύγκριση ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικά σετ από μεγέθη, το ένα καθαρό (net) το άλλο ακαθάριστο (gross), το ένα βασισμένο πάνω σε υποθέσεις που είχαν γίνει πολλούς μήνες πριν, ενώ το άλλο συνυπολόγιζε τα πιο πρόσφατα γεγονότα και τις πιο πρόσφατες μακροοικονομικές προβλέψεις. Με αλλά λόγια, στην συζήτηση που γίνεται δημόσια στα media, ο κόσμος συγκρίνει τα μήλα με τα αχλάδια και καταλήγει σε πορτοκάλια, για να είμαι ειλικρινής. Δεν θέλω να σχολιάσω ότι αυτά συμβαίνουν όταν γράφονται ιστορίες με βάση διαρροές εγγράφων».
Αν δείτε αυτά τα δύο μεγέθη των 17 δισ. ευρώ και των 23 δισ. ευρώ… η διαφορά είναι ότι τα 17 δισ. αναφέρονται στις καθαρές ανάγκες χρηματοδότησης ενώ το μεγαλύτερο μέγεθος που αναφέρεται, τα 23 δισ., είναι μια εξελισσόμενη μακροοικονομική εκτίμηση. Επιπλέον, στο μεγαλύτερο νούμερο περιλαμβάνονται τα πρόσθετα «μαξιλάρια» του 2ου κυπριακού προγράμματος».
Ένα κομμάτι του προβλήματος, όπως τονίζει ο Rehn, είναι ότι παρά το γεγονός ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης κομμάτιασαν τον κυπριακό τραπεζικό κλάδο και ώθησαν στην χρεοκοπία ντόπιες επιχειρήσεις, ποτέ δεν εξήγησαν ανοιχτά με κάθε λεπτομέρεια το πώς κατέληξαν στα νούμερα που χρησιμοποίησαν στην διάσωση.
Τα «πρωτοσέλιδα» νούμερα μοιράζονται με αφθονία, αλλά μόνο αν κυνηγήσει την πηγή των εγγράφων από εμπιστευτικές πηγές, μπορεί ο κόσμος να πάρει μια ιδέα για το πώς λαμβάνονται τόσο κοσμογονικές αποφάσεις.
Παρά τις διαμαρτυρίες του Rehn, ένα έγγραφο που κοινοποιήσαμε σε αυτή την στήλη την περασμένη εβδομάδα από το European Stability Mechanism, είναι ξεκάθαρο πάνω στο θέμα: «Πριν τα δραστικά μέτρα που πήραν πρόσφατα οι αρχές, οι συνολικές δανειακές ανάγκες της Κύπρου κατά την περίοδο του προγράμματος ανέρχονταν στα 23 δισ. ευρώ». Και ο ίδιος ο Rehn παραδέχτηκε ότι στις διαβουλεύσεις του Μαρτίου, η εκτίμηση ήταν 17 δισ. ευρώ.
Αφού μας τσίγκλισε ο Rehn, όμως, επιστρέψαμε στα έγγραφα που είχαν διαρρεύσει (μέχρι σήμερα δεν έχει τίποτα ανακοινωθεί επισήμως, εκτός από δύο ανακοινωθέντα χωρίς λεπτομέρειες του ίδιου του eurogroup) σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε πόσα είναι τα μήλα, πόσα τα αχλάδια και πόσα τα πορτοκάλια.
Για να βοηθήσουμε την έρευνα, παραθέτουμε στοιχεία που περιλαμβάνονταν στο πρώτο έγγραφο που είχε διαρρεύσει. Αν και λάβαμε πολλά αιτήματα να δημοσιεύσουμε όλο το έγγραφο ως έχει, δεν μπορούμε, καθώς περιλαμβάνει στοιχεία που θα πρόδιδαν την πηγή μας.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία, οι βασικές “πλήρους διάσωσης” εκτιμήσεις με τις οποίες ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις ήταν ότι το συνολικό κόστος της διάσωσης θα ήταν 16,7 δισ. ευρώ κατανεμημένα ως εξής:
*€8,9 δισ. για την ανακεφαλαίωση των κυπριακών τραπεζών
*€1,1 δισ. για την ανακεφαλαίωση των συνεταιριστικών
*€1,8 δισ. για την χρηματοδότηση της κυπριακής κυβέρνησης στην διάρκεια του 3ετούς μνημονίου
*€4,9 δισ. για την αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν κατά την διάρκεια του προγράμματος.
Ή για να το πούμε απλά: 6,7 δισ. για να λειτουργεί η κυπριακή κυβέρνηση και 10 δισ. για να τονωθούν οι τράπεζες.
Μια προσεκτική ανάγνωση των εκτιμήσεων των χρηματοοικονομικών αναγκών της Κύπρου από την Κομισιόν μετά την συμφωνία, δείχνει τα εξής:
*€10,6 δισ. για την εκκαθάριση ή αναδιοργάνωση των 2 μεγαλύτερων τραπεζών της Κύπρου
*€2,5 δισ. για την αναδιοργάνωση των συνεταιριστικών και μικρότερων τραπεζών
*€3,4 δισ. για την κυπριακή κυβέρνηση
*€4,1 δισ. για την αποπληρωμή ομολόγων
Ή για να το πούμε απλά: 7,5 δισ. για την κυπριακή κυβέρνηση και 13,1 δισ. για τις τράπεζες. Το άθροισμα είναι 20,6 δισ. ευρώ και όχι 23 δισ. ευρώ που αναφέρονται στο έγγραφο του ESM.
Γιατί αυτή η απόκλιση; Εκτιμούμε ότι εδώ μπαίνει το επιχείρημα του Rehn για «καθαρά» και «ακαθάριστα» ποσά. Στο ίδιο έγγραφο, η χρηματοδότηση της διάσωσης προέρχεται από τρεις πηγές:
*€9 δισ. από το ταμείο διασώσεων της ευρωζώνης ESM
*€1 δισ. από το ΔΝΤ
*€13 δισ. είναι η «Συνεισφορά της Κύπρου»
Για να αθροίσουμε όμως αυτά τα ποσά και να βγάλουμε τα 23 δισ. ευρώ, πρέπει να κάνουμε κάποιες διπλομετρήσεις. Πολλές από τις «Συνεισφορές της Κύπρου» στην πραγματικότητα κατεβάζουν το κόστος της διάσωσης.
Η πώληση, για παράδειγμα, χρυσού αξίας 400 εκατ. ευρώ από την κεντρική τράπεζα της Κύπρου, μετριέται στην «Συνεισφορά της Κύπρου» αλλά στην πραγματικότητα μειώνει τις ανάγκες χρηματοδότησης. Το ίδιο ισχύει για 600 εκατ. ευρώ από τα έσοδα ιδιωτικοποιήσεων.
Κατά την γνώμη μας, τα ποσά που χρειάζεται για να χρηματοδοτηθεί η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν αλλάξει πολύ στις προ και μετά του μνημονίου εκτιμήσεις. Οπωσδήποτε τα πραγματικά ελλείμματα έχουν αυξηθεί κατά 1,7 δισ. ευρώ λόγω της οικονομικής επιδείνωσης. Και υπάρχει ένα πρόσθετο ποσό 400 εκατ. ευρώ για να κλείσει η «τρύπα» στα συνταξιοδοτικά ταμεία, που προκάλεσε η απώλεια των επενδύσεων των ταμείων στην Λαϊκή Τράπεζα που έκλεισε.
Αυτό όμως καλύπτεται με την απόφαση μη πληρωμής των εγχώριων κατόχων κρατικών ομολόγων ύψους 1 δισ. ευρώ. Θα προσκληθούν να μετακυλίσουν αντ’ αυτού την επένδυσή τους. Και πουλάνε χρυσό. Και κάνουν ιδιωτικοποιήσεις.
Η ουσιαστική αλλαγή είναι οι χρηματοδοτικές ανάγκες των κυπριακών τραπεζών, που πήγαν από τα 10 δισ. στα 13,1 δισ. ευρώ. Είναι μια πολύ μεγάλη αύξηση, που σε μεγάλο βαθμό προκλήθηκε από την «τσαπατσουλιά» στον χειρισμό της πρώτης διάσωσης. Αλλά και πάλι είναι 3,1 δισ. ευρώ -όχι 6 δισ. ευρώ.
Είναι μια υπόθεση που όσο την ανακατεύεις, τόσο …μυρίζει. Έχουμε αποστείλει την ανάλυσή μας σε Ευρωπαίους αξιωματούχους και δεν έχουμε ακόμη λάβει απάντηση. Αν και όταν την λάβουμε, θα την μεταφέρουμε στους αναγνώστες μας”.
Διαβάστε επίσης:
Πηγή Euro2day
