Τις τελευταίες ημέρες έχει επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και πολλοί είναι αυτοί που χρεώνουν σε αυτό το περίεργο παιχνίδι Τόμσεν και την έκρηξη Στουρνάρα.
ΔΝΤ και Ε.Ε. έχουν τελείως διαφορετική αντίληψη για το τι πρέπει να γίνει ώστε το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο το 2020.
Το ζήτημα είναι ποιος θα χάσει. Μπορεί σε όλους τους τόνους να διαμηνύεται πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάρει επιπλέον χρήμα, όμως το ζήτημα βρίσκεται στους τόκους του δανείου που έχει ήδη λάβει, αλλά και τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στη κατοχή τους ΕΚΤ και ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες.
Τι θέλει το ΔΝΤ;
Πολύ απλά ένα κούρεμα και μάλιστα γενναίο στα ομόλογα ΕΚΤ και ευρωπαϊκών κρατών. Το ποσό θα είναι μεγάλο, ακόμη μεγαλύτερο και από τα περίπου 20 δισ. που υπολογίζονται στην περίπτωση που η ΕΚΤ αποποιηθεί των κερδών της έναντι της Ελλάδας.
Παράλληλα κινείται το τρίτο σχέδιο που θέλει το “ισπανικό μοντέλο” για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, κάτι που θα σημάνει απαλλαγή από χρέος της τάξης των 40 δισ. ευρώ.
Με αυτό το τελευταίο σχέδιο και μια επιμήκυνση δύο ετών το οικονομικό επιτελείο πιστεύει ότι το 2020 είναι εφικτός ο στόχος για πτώση του ελλείμματος ακόμη και στο 109% του ΑΕΠ.
Ο χορός των δισεκατομμυρίων είναι μεγάλος. Έτσι λένε δικαιολογείται η αναβλητική και προκλητική κατά πολλούς στάση του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, ως μέτρο πίεσης προς την ευρωπαϊκή πλευρά.
Πάντως θέμα να μην εκταμιεύσει το ταμείο το ποσό που του αναλογεί στην επόμενη δόση των 31,5 δισ. προς τη χώρα μας δεν τίθεται και αυτό κατόπιν πολιτικής, όπως όλα δείχνουν, απόφασης.
