Αναφερόμαστε στη ΔΕΘ όπου το τάξιμο των πολιτικών, οι λαϊκίστικες κορώνες και η παροχολογία παραδοσιακά κατελάμβαναν και κατέλαβαν και φέτος το κέντρο των ομιλιών και των συνεντεύξεων.
Είναι θεσμός πια, παρακμιακός θα λέγαμε, οι φοροελαφρύνσεις, οι επιδοτήσεις, οι επιχορηγήσεις, τα επιδόματα στους άνεργους, οι υποσχέσεις για δημιουργία θέσεων εργασίας, η κατάργηση φόρων, και γενικώς οι …χάντρες και τα καθρεφτάκια του λαϊκίστικου λόγου. Και φέτος Σαμαράς και Τσίπρας κατά τα ειωθότα συναγωνίστηκαν σε παροχές σε δύο ομιλίες αφόρητα βαρετές και προβλέψιμες. Και χάσαμε οι πολίτες…
Αυτή την εποχή άλλα θα περιμέναμε. Η ανάγκη για ανατροπές, μεταρρυθμίσεις και αλλαγές θα έπρεπε να ανατρέψει αυτό το παραδοσιακό πόντιουμ της λαϊκίστικης πρακτικής.
Τι θα περιμέναμε; Να παρουσιαστεί ένα συγκροτημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και την ανάπτυξη της χώρας σε νέες υγιείς βάσεις (τώρα και όχι αργότερα όπως εξήγγειλε ο πρωθυπουργός γιατί όπως δείχνει η ιστορική διαδρομή, αλλά και σημειολογικά οι εξαγγελίες στην έκθεση Θεσσαλονίκης έχουν μεγαλύτερο και πιο ειδικό βάρος).
Τι θα περιμέναμε:
-Καινοτόμες ιδέες για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
-Σχέδια για τις νέες καλλιέργειες , την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και τη δημιουργία μεταποιητικών μονάδων σε αυτούς τομείς.
-Προγράμματα και χρονοδιαγράμματα για την αξιοποίηση με σεβασμό στο περιβάλλον των σπάνιων γαιών και γενικότερα του ορυκτού πλούτου της χώρας.
-Ενέργειες για την επέκταση της τουριστικής περιόδου, την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, της ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού.
-Αλλαγή του πλαισίου δημιουργίας επιχειρήσεων με πάταξη της γραφειοκρατίας, νέο σταθερό φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς και γενικώς νέους κανόνες του επενδυτικού παιχνιδιού ώστε να ενεργοποιηθούν οι Ελληνες και να προσελκυστούν ξένοι επενδυτές.
-Πολλά ακόμα θα περιμέναμε, γιατί οι συνθήκες απαιτούν συνταρακτικές αλλαγές.
Μα, πάνω απ’ όλα θα περιμέναμε δύο ρηξικέλευθα προγράμματα. Το ένα για την παιδεία και το άλλο για την καινοτομία, την έρευνα και την τεχνολογία.
Στην εποχή της κοινωνίας της γνώσης και της υψηλής ανεργίας στη χώρα δεν είναι δυνατόν τα πανεπιστήμια να παράγουν άνεργους πτυχιούχους και ταυτοχρόνως να λείπουν ειδικοί από τις επιχειρήσεις.
Την ίδια εποχή είναι απίστευτα βλακώδες να μεταναστεύει επιστημονικό δυναμικό και να μη δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για έρευνα στην Ελλάδα. Την ώρα που η ελληνική γκρίζα ύλη είναι περιζήτητη στον κόσμο είναι ανόητο (για να μην πω εγκληματικό) να μην δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να διαπρέψει και να παράξει για λογαριασμό της χώρας.
Αυτά περίμενα να ακούσω φέτος στη ΔΕΘ, γιατί έτσι θα καταλάβαινα ότι κάτι αλλάζει στη νοοτροπία των πολιτικών, θα ιχνηλατούσα τη διαδρομή της χώρας, θα έβλεπα την πυξίδα.
Κρίμα, γιατί με παλιά εργαλεία δεν κτίζονται νέα, σύγχρονα οικοδομήματα…
