Δείτε το παράλογο της υπόθεσης. Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλουν παροχές, φοροελαφρύνσεις και διάφορα άλλα φιλολαϊκά (ή μήπως όχι κατά βάθος;) μέτρα και το εκλογικό σώμα σε ποσοστό 68% (τελευταία έρευνα της Metron Analysis) αξιολογεί αρνητικά τόσο την πρώτη όσο και το δεύτερο.
Και τί κάνουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ; Προσπερνούν τη διαπίστωση και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο. Κανονικά όταν τους αποδοκιμάζουν τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος θα περίμενε κανείς αν όχι σεισμούς και ανατροπές στο εσωτερικό τους, τουλάχιστον επανακαθορισμούς και αναπροσανατολισμούς.
Θα περίμενε αλλαγές προγραμμάτων σε μία προσπάθεια να συμβαδίσουν με τις ιδέες που διαπερνούν την κοινωνία, τα ζητήματα που απασχολούν και βασανίζουν τους πολίτες, τις λύσεις που προσδοκούν οι καταπονημένοι από την κρίση Ελληνες.
Λάθος, θα ανταπαντήσουν. Οι πολιτικές ηγεσίες, οι ηγέτες οφείλουν να πάνε κόντρα στο ρεύμα, εφόσον κρίνουν πως αυτό είναι το συμφέρον του λαού και της χώρας. Αντιθέτως οι λαϊκιστές συντάσσονται, αν δεν υποτάσσονται, στα κελεύσματα της μάζας.
Σωστό στη θεωρία. Η σύγχυση, όμως, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Πως είναι δυνατόν να ψιθυρίζεις στο αυτί του πολίτη παροχές και φοροελαφρύνσεις και αυτός όχι μόνο να αποστρέφει το πρόσωπό του, αλλά και να σε κρίνει αρνητικά;
Δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Το πρώτο, πως δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς που του κλείνουν πονηρά το μάτι και του υπόσχονται λαγούς με ή χωρίς πετραχήλια, πως έχει μπουχτίσει από τις πολιτικές που τάζουν και τα θα, θα, θα των Μαυρογυαλούρων.
Το δεύτερο πως ο πολίτης έχει αποκτήσει τέτοια κοινωνική συνείδηση που ζητά μέτρα ριζοσπαστικά για το καλό της χώρας, μέτρα τα οποία μπορεί να είναι και σε βάρος του ατομικού του συμφέροντος, βραχυχρόνια τουλάχιστον, πως ο πολίτης έχει θέσει το κοινωνικό συμφέρον υπεράνω του ατομικού του. Το πιστεύετε; Κάναμε τέτοια επανάσταση σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης; Αλλάξαμε τόσο πολύ και δεν το καταλάβαμε; Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα. Μακάρι γιατί θα κερδίζαμε το μέλλον, θα δημιουργούσαμε την οικονομία και τη χώρα που επιθυμούμε.
Εντάξει, η προαναφερόμενη επανάσταση δεν έχει συντελεστεί (διαφορετικά θα είχε έλθει η συντέλεια για το πολιτικό προσωπικό, πράγμα που θα το βλέπαμε), αλλά αλλαγές έγιναν και μάλιστα σημαντικές. Οι πολίτες τώρα στην πλειοψηφία τους, δεν καταπίνουν άκριτα το κομματικό κουτόχορτο που τους σερβίρουν, δεν υποκύπτουν στα κελεύσματα του κομματικού πατριωτισμού. Εχουν βγει από το …μαντρί.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το μήνυμα από τη δημοσκόπηση είναι σαφές και μόνο οι ευρισκόμενοι εν συγχύσει δεν το καταλαβαίνουν: Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα. Αν αυτό το συμπέρασμα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε η παροχολογία και ο λαϊκισμός των κομμάτων δεν αποτελούν απάντηση στη χαμηλή εκτίμηση των πολιτών προς την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Αντιθέτως διαβρώνουν την όποια αξιοπιστία τους έχει απομείνει.
Διαβάστε επίσης:
Σαμαράς-Τσίπρας: Σκληρός συναγωνισμός σε παροχές με χαμένους τους πολίτες
