Πολιτική συμφωνία στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου και δυνατότητα συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο, δηλαδή σύνταξη του staff level agreement με το κουαρτέτο ακόμα και μετά το Eurogroup, είναι το επικρατέστερο σενάριο που βλέπει η ελληνική κυβέρνηση να υλοποιείται.
Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες, η ελληνική πλευρά εκτιμά ότι οι διαφορές που τη χωρίζουν από το Δ.Ν.Τ. (για παράλογες απαιτήσεις μίλησαν χθες κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών), καθιστούν ανέφικτη τη συμφωνία σε επίπεδο τεχνικό με τους επικεφαλής του κουαρτέτου, πριν από το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου.
Έτσι τώρα επιδιώκεται η πολιτική συμφωνία ή αν θέλετε συμφωνία επί της αρχής, η οποία κρίνεται ως εφικτή μέχρι την ημερομηνία ορόσημο.
Επί της ουσίας των μέτρων τώρα η ελληνική πλευρά επιδιώκει να υπάρξει συμφωνία χωρίς προηγούμενη νομοθέτηση μέτρων, αλλά με την ανάληψη πάρα πολύ ισχυρής δέσμευσης, strong commitment, είναι η μαγική φράση όπως έγραψε χθες το newsit.gr.
Οι διαφορές ουσιαστικά εντοπίζονται σε τέσσερα σημεία:
Το πρώτο είναι η θεσμοθέτηση των μέτρων για μετά το 2018. Τα σενάρια από την πλευρά των δανειστών είναι δύο. Το πρώτο κάνει λόγο για θεσμοθέτηση μέτρων 3,6 δισ. ευρώ από τώρα και το δεύτερο προβλέπει διαχωρισμό σε δύο εκ των οποίων το 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ θα ψηφιστεί τώρα και το άλλο δεν θα ψηφιστεί, αλλά θα υπάρξει δέσμευση για εφαρμογή εφόσον δεν επιτευχθούν οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%.
Το δεύτερο είναι το ύψος των μέτρων. Το Δ.Ν.Τ. ζητάει μέτρα 3,6 δισ. ευρώ, οι ευρωπαίοι κατεβάζουν το λογαριασμό μέχρι και τα 2,7 δισ. ευρώ σε μια προσπάθεια συμβιβασμού με το ταμείο, ενώ η ελληνική πλευρά εκτιμά ότι πρέπει να είναι πολύ λιγότερα, ύστερα από την φετινή υπεραπόδοση και την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 2% έναντι στόχου 0,5% του Α.Ε.Π.
Η τρίτη διαφορά αφορά στο περιεχόμενο του κόφτη. Η Ελλάδα αποδέχεται να περιληφθούν στον κόφτη το αφορολόγητο, κοινωνικά επιδόματα και φοροαπαλλαγές. Δεν δέχεται όμως να περιληφθεί η προσωπική διαφορά στις συντάξεις και να μειωθούν, ως εκ τούτου, οι συντάξεις ακόμα μία φορά.
Η τέταρτη ουσιαστική διαφορά είναι το αντίβαρο ή αν θέλετε ο… αντικόφτης. Η Ελλάδα ζητά να μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπεραπόδοση των εσόδων για φορολογικούς ή κοινωνικούς λόγους και για την ακρίβεια μείωση της φορολογίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή ενίσχυση συνταξιούχων. Επιζητεί επίσης, να περιγραφούν όσο το δυνατόν λεπτομερέστερα, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για τη μείωση του χρέους που θα εφαρμοστούν μετά το 2018 και να συμφωνηθεί η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας από τις 9 Μαρτίου.
Το μεγάλο εμπόδιο για μία ακόμα φορά είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα και με τις διαρροές από την ελληνική πλευρά. Μάλιστα κυβερνητικά στελέχη, υποστηρίζουν ότι τα δημοσιεύματα για συμφωνία ανάμεσα στο Δ.Ν.Τ. και τους Ευρωπαίους δεν έχουν ουσιαστική βάση, ότι δηλαδή αυτή η σύμπτωση απόψεων δεν υπάρχει.