Υποστηρικτής μίας μεγαλύτερης δημοσιονομικής ενοποίησης της Ευρωζώνης, με κάποιας μορφής κοινή ανάληψη δημοσιονομικών βαρών, είναι ο νέος επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Μορίς Όστφελντ, αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times.
Ο Όστφελντ θεωρεί ότι οι χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να προσέχουν να μη μειώνουν τις δαπάνες ή να αυξάνουν τους φόρους τους παρά πολύ σε περιόδους ύφεσης.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Όστφελντ θα αντικαταστήσει τον Ολιβιέ Μπλανσάρ, έχοντας διατελέσει σύμβουλος του Προέδρου Ομπάμα τον τελευταίο χρόνο. Ο πρώην επικεφαλής του οικονομικού τμήματος του πανεπιστημίου Μπέρκλει της Καλιφόρνια είναι γνωστός για τις απόψεις του σχετικά με την ανάγκη περισσότερης ενοποίησης της Ευρωζώνης, τους κινδύνους από τις ανισορροπίες στο εμπόριο και τις επενδύσεις καθώς και τη σημασία της ενίσχυσης της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Οι πεποιθήσεις του αυτές, αναμένεται να διαμορφώσουν τη σκέψη του ΔΝΤ, καθώς το Ταμείο επανεκτιμά τον ρόλο του στην ελληνική κρίση χρέους και είναι έτοιμο να προσφέρει βοήθεια σε αναπτυσσόμενες χώρες, με την Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ να βρίσκεται πιο κοντά στην αύξηση των επιτοκίων της.
Μία από τις πιο αποκαλυπτικές -της σκέψης του- εργασίες είναι το κείμενο πολιτικής που συνέγραψε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Απρίλιο του 2013. Ο Όστφελντ υποστήριξε ότι η Ευρωζώνη πρέπει να οικοδομήσει μία τραπεζική ένωση, που θα προβλέπει και ένα ταμείο εγγύησης καταθέσεων με ένα κεντρικό κρατικό δίχτυ ασφαλείας, μία άποψη με την οποία διαφωνεί η Γερμανία. Ο κ. Όστφελντ πιστεύει ότι η Ευρωζώνη πρέπει να προετοιμασθεί για ένα μεγαλύτερο επίπεδο δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης.
Μέρος της απάντησης, κατά τον ίδιο, βρίσκεται στην κεντρική εποπτεία των δημόσιων οικονομικών των μεμονωμένων χωρών – μελών, μία θέση που τον τοποθετεί πιο κοντά στη γραμμή σκέψης του Βερολίνου, σημειώνουν οι Financial Times.
Ωστόσο, ο νέος επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ πιστεύει ότι η περισσότερη εποπτεία δεν είναι αρκετή για να προστατεύσει τις χώρες από τα οικονομικά σοκ και για τον λόγο αυτό υποστηρίζει κάποιας μορφής κοινή ανάληψη δημοσιονομικού βάρος στο επίπεδο της Ευρωζώνης.
