Θέματα όπως η ελάφρυνση του χρέους, η ενδεχόμενη επιτήρηση στη μεταμνημονιακή εποχή, οι οικονομικοί κίνδυνοι και οι πολιτικές εξελίξεις παραμένουν μεταξύ άλλων ασαφή, τροφοδοτώντας την ανησυχία για το πόσο εύκολη θα είναι αυτή η πορεία, επισημαίνεται στο άρθρο με αφορμή την όγδοη επέτειο από την «μεγαλύτερη διάσωση στην ευρωζώνη».
Η ελάφρυνση του χρέους
Το πρακτορείο αναφέρει ότι οι πιστωτές της χώρας μας, αν και έχουν συμφωνήσει να χαλαρώσουν τους όρους των δανείων, εξακολουθούν να διαφωνούν ως προς το ποια δάνεια θα αναδιαρθρωθούν, τι θα γίνει με τα πρωτογενή πλεονάσματα και αν η όποια ελάφρυνση θα γίνει τώρα, χωρίς προαπαιτούμενα, όπως θα ήθελαν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Γαλλία ή σταδιακά και συνδεόμενη με όρους, όπως προτιμά η Γερμανία.
Πόσο στενή θα είναι η επιτήρηση
Η Αθήνα θέλει μια «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο, αλλά «το τεράστιο χρέος σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα είναι υπό στενή επιτήρηση, στενότερη απ’ ό,τι ισχύει για χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία και η οποία θα περιλαμβάνει τακτικούς ελέγχους», τονίζεται, ενώ υπενθυμίζεται η δήλωση που έκανε τον περασμένο μήνα ο Μπενουά Κερέ, μέλος του διευθυντηρίου της ΕΚΤ, ότι χρειάζεται ένα αυστηρό πλαίσιο για να μπορέσει να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές.
Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πακέτο διάσωσης
Αν και η συζήτηση περί συμμετοχής του ΔΝΤ σ’ ένα πρόγραμμα που λήγει σε τρεισήμιση μήνες ακούγεται παράξενη, ωστόσο, έχει νόημα για δύο λόγους, υπογραμμίζεται στο άρθρο: «βουλευτές σε σκληροπυρηνικές χώρες, όπως η Γερμανία, είναι απρόθυμοι να δώσουν το πράσινο φως σε νέα δάνεια χωρίς να προσδώσει το Ταμείο την αξιοπιστία του στο πρόγραμμα διάσωσης.» Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η συμμετοχή του Ταμείου θα σημαίνει ότι θεωρεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο κι αυτό έχει σημασία για τους επενδυτές.
Θα είναι εύκολη η πρόσβαση στις αγορές;
Η Ελλάδα δεν επιθυμεί προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης μετά τη λήξη του προγράμματος και βραχυπρόθεσμα οι χρηματοδοτικές της ανάγκες μπορούν να καλυφθούν μέχρι το 2020 από τις πωλήσεις ομολόγων και χρήματα από το πρόγραμμα. «Mακροπρόθεσμα, όμως», επισημαίνει το Bloomberg, «η πορεία μπορεί να είναι δυσκολότερη και θα εξαρτηθεί πιθανότητα από την άποψη των επενδυτών για τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας και τις οικονομικές της προοπτικές».
Οι εξωτερικοί οικονομικοί κίνδυνοι
Η ελληνική κυβέρνηση προσβλέπει σε μια σταθερή οικονομική ανάκαμψη τα επόμενα χρόνια, την ώρα που η Κομισιόν μείωσε την πρόβλεψη της για την ανάπτυξη της Ελλάδας στο 1,9% για φέτος και στο 2,3% για τον επόμενο χρόνο. Η ελληνική οικονομία «παραμένει ευάλωτη στις αδυναμίες της ευρωζώνης καθώς και σε κινδύνους από την αύξηση των επιτοκίων και την εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής», μεταδίδει το πρακτορείο.
Οι τράπεζες
Αστάθμητος παράγοντας, κατά το Bloomberg, είναι και η πορεία των ελληνικών τραπεζών, που βγήκαν μεν αλώβητες από τα τελευταία stress test της ΕΚΤ, αλλά «εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις, όπως τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους, που αγγίζουν το 50% των συνολικών τους δανείων και είναι τα υψηλότερα στην Ευρώπη».
Η πορεία των μεταρρυθμίσεων
Το διαρκές μπρα-ντε-φερ και οι αντεγκλήσεις της Αθήνας με τους πιστωτές για τους όρους της διάσωσης, της ανάταξης των δημοσιονομικών, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις σκληρές μεταρρυθμίσεις «έχει πλήξει την αξιοπιστία της χώρας» ως προς την προθυμία της να περάσει μόνη της μεταρρυθμίσεις- κλειδιά εγείροντας ανησυχίες ότι χωρίς ανταλλάγματα θα παρεκκλίνει από την πορεία. Ως εκ τούτου, λέει το Bloomberg, «δεν είναι και τόσο σίγουρο πόσο αποφασισμένη θα είναι χωρίς κίνητρα η κυβέρνηση να προωθήσει δομικές μεταρρυθμίσεις ή μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας».
Οι πολιτικές εξελίξεις
Πηγή ανησυχίας είναι και οι πιθανές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, καταλήγει το άρθρο: «Οι ηγέτες μπαίνουν ενίοτε στον πειρασμό ενόψει εκλογών να υπόσχονται πράγματα που δεν μπορούν να υλοποιήσουν και με ορισμένους αναλυτές να αναμένουν εκλογές ακόμη και το φθινόπωρο ο κίνδυνος δαπανηρών πολιτικών υποσχέσεων είναι μεγάλος. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι η πρώτη από τον Μάιο του 2010 που θα έχει την ευθύνη της χάραξης της οικονομικής πολιτικής και ως εκ τούτου θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τα καλά και τα κακά, τόσο στις κάλπες όσο και στις αγορές».
