Από το αδύναμο ευρώ και την πολιτική μηδενικών επιτοκίων της ΕΚΤ οφελούνται εκείνες μόνον οι χώρες των οποίων η οικονομία ανθεί.
Οι χρεωμένες χώρες αντίθετα μένουν απ΄έξω και το χάσμα μεταξύ του ευημερούντος Βορρά και του υπερχρεωμένου Νότου μεγαλώνει, γράφει η εφημερίδα “Die Welt”.
Ενόσω η γερμανική εξαγωγική βιομηχανία κάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου δεν καταφέρνουν να μετατρέψουν το αδύναμο ευρώ σε οικονομικές επιτυχίες στο εξωτερικό τους εμπόριο. Έτσι το ελληνικό ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών συνεχίζει να παραμένει σε αρνητικό έδαφος. Και η Ιταλία όμως συνεχίζει να χάνει μερίδια αγοράς. Ακόμα και η Γαλλία, η δεύτερη μεγάλη χώρα της ευρωζώνης, δεν παίζει κανέναν μεγάλο ρόλο στο παγκόσμιο εμπόριο. Το μερίδιό της στην παγκόσμια αγορά ανέρχεται μόνο σε 3,1%, τρομακτικά λίγο σε σύγκριση με το γερμανικό ποσοστό το οποίο ανέρχεται σε 8,1%.
Σε αντίθεση με τη Γερμανία, οι Γάλλοι, οι Έλληνες και οι Ιταλοί εισάγουν περισσότερα από όσα εισάγουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αυτών των χωρών έχει χειροτερέψει, ως προς την Γερμανία. Η πολιτική της ΕΚΤ δεν οδήγησε στην εξάλειψη των ανταγωνιστικών αδυναμιών.
Σύμφωνα με το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEP), παρά την τρομακτική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και τα πολυάριθμα προγράμματα βοήθειας δεν έχουν συμβάλει στη λήξη συναγερμού ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ιταλία και την Πορτογαλία ή την Κύπρο.
Η Ελλάδα κατά την άποψη της δεξαμενής σκέψης του Φράιμπουργκ είναι μια χαμένη υπόθεση. Εξόχως ανησυχητικά είναι τα στοιχεία όμως και για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, την Ιταλία.
Η απόκλιση της ανάπτυξης των οικονομιών της ευρωζώνης αντικατοπτρίζεται στην εξέλιξη των εθνικών ελλειμμάτων. Ενώ η Γερμανία καταγράφει για τρίτη συνεχή φορά πλεόνασμα, οι χώρες της νότιας Ευρώπης παρουσιάζουν συνεχώς ελλείμματα. Εντελώς διαφορετική είναι η κατάσταση στον βορρά. Η Ολλανδία και η Αυστρία μειώνουν επίσης τα ελλείμματά τους. Το Λουξεμβούργο και οι βαλτικές χώρες δεν είχαν ποτέ πρόβλημα ελλειμμάτων.
Ετσι και η κατάσταση των προϋπολογισμών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διάσπαση της Ευρώπης γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Επομένως, μειώνονται οι πιθανότητες ότι κάποτε οι χώρες της Ευρωζώνης θα σταθεροποιηθούν ξανά οικονομικά. Παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν μερικές θετικές εξελίξεις και η Ιρλανδία και η Ισπανία είναι θετικά παραδείγματα.
Εν τούτοις η επιθετική νομισματική πολιτική του Μάριο Ντράγκι αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ο χρόνος τελειώνει για τις κυβερνήσεις της Ρώμης, του Παρισιού και της Αθήνας, σημειώνει ο Die Welt.