«Καμπανάκι» κρούει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για τις διεθνείς οικονομίες, εξαιτίας του «κρυφού» χρέους που συσσωρεύεται αποτελώντας πλέον κίνδυνο για την βιωσιμότητα τους.
Γενικά, το ΔΝΤ έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το παγκόσμιο δημόσιο χρέος που βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ. Ωστόσο, στην τελευταία του έκθεσή επισημαίνει και έναν άλλο παράγοντας, λέγοντας πως, «το κρυφό χρέος είναι ο δανεισμός για τον οποίο μια κυβέρνηση είναι υπεύθυνη, αλλά ο οποίος δεν γνωστοποιείται στους πολίτες της ή σε άλλους πιστωτές«.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ενώ το χρέος αυτό, «συχνά κρατείται εκτός του επίσημου κυβερνητικού ισολογισμού, είναι πολύ πραγματικό, φθάνοντας το 1 τρισ. δολάρια παγκοσμίως σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις».
Σύμφωνα με την έκθεση, «ενώ αυτές οι μη δημοσιοποιημένες υποχρεώσεις δεν είναι μεγάλες σε σύγκριση με το παγκόσμιο δημόσιο χρέος που ξεπερνά τα 91 τρισ. δολάρια, αποτελούν αυξανόμενη απειλή για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος, οι οποίες είναι ήδη πολύ χρεωμένες με ετήσιες ανάγκες αναχρηματοδότησης που έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια».
Όπως προειδοποιεί το Ταμείο «το πρόβλημα είναι ακόμη πιο πιεστικό εν μέσω υψηλότερων επιτοκίων και ασθενέστερης οικονομικής ανάπτυξης. Η λογοδοσία, επίσης, κινδυνεύει χωρίς ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την έκταση του δανεισμού, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο διαφθοράς».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η έκθεσε εξέφρασε την πεποίθηση ότι αυτές οι δυνητικά ολέθριες συνέπειες μπορούν να αποφευχθούν με την ενίσχυση των εθνικών νομικών πλαισίων, όπως έδειξαν τα ευρήματα έρευνας σε 60 χώρες που εξέτασε τα τρωτά σημεία και τα κενά των εθνικών νόμων που εμποδίζουν τη διαφάνεια.
«Η νέα μας έρευνα δείχνει ότι λιγότερες από τις μισές χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα έχουν νόμους που απαιτούν τη διαχείριση του χρέους και τις δημοσιονομικές εκθέσεις, ενώ λιγότερο από το ένα τέταρτο απαιτεί τη δημοσιοποίηση πληροφοριών σε επίπεδο δανείων – βασικά νομικά χαρακτηριστικά για τη διευκόλυνση της διαφάνειας.
«Εντοπίσαμε επίσης τέσσερα αξιοσημείωτα τρωτά σημεία της εθνικής νομοθεσίας που επιτρέπουν την απόκρυψη του χρέους: στενός ορισμός του δημόσιου χρέους, ανεπαρκείς νομικές απαιτήσεις για τη δημοσιοποίησή τους, ρήτρες εμπιστευτικότητας στις συμβάσεις δημόσιου χρέους και αναποτελεσματική εποπτεία».
Στην έκθεση αναφέρεται ότι, «σε όλο τον κόσμο, οι νομικές απαιτήσεις για τη δημοσιοποίηση του χρέους είναι ανεπαρκείς. Μια ισχυρή νομική βάση είναι ζωτικής σημασίας για να σηματοδοτήσει ότι υπάρχει σαφής απαίτηση για την υποβολή στοιχείων για το χρέος με τρόπο που να είναι τόσο έγκαιρος όσο και σχετικός με την ανάλυση πολιτικής, τη διαφάνεια και τη λογοδοσία».
