Η οικονομία της Κίνας προσπαθεί να αντισταθμίσει την αδυναμία στο εσωτερικό με συνεχώς αυξανόμενες (κρατικά επιδοτούμενες) εξαγωγές ιδίως προς την Ευρώπη, πλήττοντας τις ΑΠΕ και την αυτοκινητοβιομηχανία της τελευταίας.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν η χώρα εξήγαγε κυρίως αγαθά για μαζική κατανάλωση, η Κίνα πιέζει με όλη της τη δύναμη σε μελλοντικές τεχνολογίες. Το πρόβλημα (σ.σ. για τους δυτικούς ανταγωνιστές της) είναι ότι η κινεζική κυβέρνηση υποστηρίζει αυτές τις βιομηχανίες με μαζικές επιδοτήσεις, εμπλέκοντας έτσι τον παγκόσμιο ανταγωνισμό σε έντονο ανταγωνισμό τιμών (πλήττοντας ιδίως την Ευρωπαϊκή Ένωση), τονίζει σε ανάλυσή της, η Ηandelsblatt.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι ειδικοί φοβούνται ότι η υπερπροσφορά στις παγκόσμιες αγορές θα μπορούσε ακόμη και να αυξηθεί, καθώς οι τιμές παραγωγού στην Κίνα μειώνονται από τον Οκτώβριο του 2022.
Ο Πράμολ Ντάαν (Pramol Dhawan), ανώτερος εμπειρογνώμονας αναδυόμενων αγορών στην αμερικανική εταιρεία κεφαλαίων Pimco, τονίζει πως «η Κίνα εξάγει τον αποπληθωρισμό της παγκοσμίως».
Η εξέλιξη αυτή πυροδοτείται από την αγορά ακινήτων της Κίνας, η οποία βρίσκεται υπό σοβαρή πίεση, και την πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης, η οποία δεν έχει ακόμη ανακάμψει πλήρως μετά την πανδημία του κορονοϊού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πλημμύρα των εξαγωγών της Κίνας πλήττει ιδιαίτερα σκληρά τον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την αυτοκινητοβιομηχανία.
«Ο πόλεμος τιμών στην κινεζική αγορά αυτοκινήτων είναι ήδη βάναυσος, ειδικά για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα», λέει ο Μαξιμίλιαν Μπούτεκ (Maximilian Butek) του Γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στη Σαγκάη.
Και η αδύναμη εγχώρια κατανάλωση αυξάνει περαιτέρω την εξαγωγική πίεση για τους κινέζους παραγωγούς.
«Η πίεση των τιμών αυξάνεται δραματικά», παραπονιέται ο πρόεδρος της γερμανικής Ομοσπονδιακής Ένωσης του Εξωτερικού Εμπορίου (BGA), Ντιρκ Γιαντούρα (Dirk Jandura). Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το μερίδιο της Κίνας στις εισαγωγές της ΕΕ έχει αυξηθεί πολύ σημαντικά και συνεχώς, είπε.
Ο Γουάνγκ Τάο (Wang Tao), επικεφαλής οικονομολόγος για την Κίνα στην ελβετική τράπεζα UBS, αναμένει αύξηση των εξαγωγών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ηλεκτρικών αυτοκινήτων, γεγονός που θα αυξήσει την ανταγωνιστική πίεση για τους ευρωπαίους κατασκευαστές.
Εάν η κινεζική οικονομία παραμείνει στάσιμη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, η εγχώρια ζήτηση στην Κίνα θα μπορούσε να μειωθεί ακόμη πιο απότομα και, ως εκ τούτου, η υπερπροσφορά στην παγκόσμια αγορά θα μπορούσε να αυξηθεί, πιστεύει.
Για κάθε 1 εμπορευματοκιβώτιο μεταφοράς με εμπορεύματα της ΕΕ που φθάνει στην Κίνα, περισσότερα από 3,5 εμπορευματοκιβώτια γεμάτα με εξαγωγές αναχωρούν επί του παρόντος από την Κίνα για την Ευρώπη.
Σύμφωνα με δημοσίευση του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, το πλεόνασμα εξαγωγών της Κίνας ισοδυναμεί με το 2% του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και «δεν δείχνει σημάδια επιβράδυνσης».
Οι επιδοτήσεις οδηγούν σε χαμηλότερες τιμές
Σύμφωνα με τον Γιαντούρα, το υπόβαθρο σε αυτό είναι πάνω απ’ όλα η στρατηγική της κινεζικής ηγεσίας να χρησιμοποιήσει επιδοτήσεις για να καταστήσει τη δική της οικονομία ηγέτη καινοτομίας μακροπρόθεσμα.
Οι εταιρείες αισθάνονται ιδιαίτερη πίεση για εξελιγμένα βιομηχανικά προϊόντα, στα οποία η Γερμανία έχει μέχρι στιγμής ειδικευτεί.
Βλέπει αυξανόμενο ανταγωνισμό, επίσης σε αγορές εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), στους τομείς της ηλεκτρικής βιομηχανίας, της κατασκευής οχημάτων, της μηχανολογίας, της τεχνολογίας μπαταριών και των φωτοβολταϊκών.
Λόγω της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας στην Κίνα, η γερμανική αγορά είναι επίσης «σχεδόν πλημμυρισμένη» με κινεζικά προϊόντα όπως φωτοβολταϊκά πάνελ. «Ένα λογικό συμπέρασμα», λέει ο Γιαντούρα, «είναι ότι η κατάσταση του ανταγωνισμού γίνεται όλο και πιο έντονη.
Από το φθινόπωρο του 2022, ο δείκτης τιμών εξαγωγών της Κίνας έχει μειωθεί μαζικά. Αυτό συνοδεύεται από δραστική μείωση του ποσοστού πληθωρισμού.
Μεταξύ Αυγούστου και Ιανουαρίου, η Κίνα είχε κολλήσει ακόμη και στον αποπληθωρισμό των τιμών καταναλωτή.
Σύμφωνα με μελέτη της JP Morgan Asset Management, ιδιαίτερα οι αναδυόμενες αγορές επηρεάζονται από ευρύτερες αποπληθωριστικές πιέσεις, αλλά η τάση πτώσης των τιμών θα μπορούσε επίσης να «διαχυθεί» στις ανεπτυγμένες χώρες.
Αρχικά, αυτό αναφέρεται κυρίως στις τιμές παραγωγού, αλλά μακροπρόθεσμα, οι φθηνές εξαγωγές της Κίνας έχουν επίσης διατηρήσει τις τιμές καταναλωτή παγκοσμίως τουλάχιστον εντός ορίων στο παρελθόν, πριν από το κύμα πληθωρισμού που προκλήθηκε από τον Covid και τον πόλεμο, ο οποίος τώρα υποχωρεί ξανά.
Ο Ντάαν εξηγεί πως «η οικονομία της Κίνας αποτελείται από δύο μέρη με διαφορετικές ταχύτητες». Η εγχώρια αγορά είναι αδύναμη, αλλά η χώρα εξακολουθεί να είναι ισχυρή στις εξαγωγές και μάλιστα διεισδύει σε τεχνικά πιο απαιτητικούς τομείς προϊόντων.
Η εξαγωγική πίεση επιβαρύνει τις οικονομικές σχέσεις
Ο οίκος αξιολόγησης Fitch βλέπει μόνο μια αργή ανάκαμψη της κινεζικής οικονομίας, η οποία θα πρέπει να έχει ακόμη «μεγαλύτερες συνέπειες» για την αγορά ακινήτων, τις περιφερειακές κυβερνήσεις, τις τράπεζες και τους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων.
Το ποσοστό αναμένεται να αναπτυχθεί η οικονομία της Κίνας το τρέχον έτος είναι 5%, σύμφωνα με τις επιθυμίες της κυβέρνησης υπό τον Σι Τζινμπίνγκ.
Λόγω της κρίσης των ακινήτων που σιγοκαίει, οι ειδικοί αμφιβάλλουν ότι αυτή η αξία μπορεί να επιτευχθεί στην πραγματικότητα.
Ο Μάικλ Πέτις (Michael Pettis), εμπειρογνώμονας για την Κίνα στο Ίδρυμα Carnegie, δήλωσε ότι στο Λαϊκό Κογκρέσο στις αρχές Μαρτίου, δεν υπήρχαν προσεγγίσεις για την προώθηση της κατανάλωσης.
Η αποσύνδεση των δυτικών κρατών από την Κίνα, η οποία συζητείται πολύ για γεωστρατηγικούς λόγους, δεν είναι ακόμη εμφανής στα εμπορικά δεδομένα.
Ο Πετίς υπολογίζει πως η Κίνα έχει μερίδιο 31% του παγκόσμιου μεταποιητικού τομέα, αλλά μόνο το 13% της κατανάλωσης.
Φοβάται επιδείνωση των διεθνών εμπορικών σχέσεων. Τα τελευταία δύο χρόνια, η χώρα έχει μετατοπίσει τις επενδύσεις από τα ακίνητα στη βιομηχανία σε μεγάλη κλίμακα. Από οικονομική άποψη, αυτό μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο «εάν ο υπόλοιπος κόσμος είναι πρόθυμος να δεχτεί τις συνέπειες για το εμπόριο – και αυτό σαφώς δεν συμβαίνει».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για παράδειγμα, ξεκίνησε επίσημη έρευνα σχετικά με το εάν οι κινεζικές επιδοτήσεις μειώνουν απαράδεκτα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από την Κίνα.
Οι εντάσεις αυξάνονται επίσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, ειδικά ενόψει των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Νοέμβριο.
Ο διεκδικητής Ντόναλντ Τραμπ (Donald Trump) τείνει να αποκλείει την αγορά των ΗΠΑ. Αλλά η κυβέρνηση υπό τον Τζο Μπάιντεν προσπαθεί επίσης να επιβραδύνει την ενίσχυση του τεχνολογικού τομέα της Κίνας, για παράδειγμα ασκώντας πίεση στις εταιρείες στον τομέα των ημιαγωγών να περιορίσουν τις εμπορικές τους σχέσεις εκεί.
Αυτός ο κίνδυνος επισημάνθηκε πρόσφατα από τον γνωστό οικονομολόγο Χουάνγκ Γιπινγκ (Huang Yiping) από το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου. Προειδοποίησε για τις «γεωπολιτικές» συνέπειες της βιομηχανικής πολιτικής της Κίνας, λέγοντας ότι ένα «ευρύ κύμα προστατευτισμού κατά των κινεζικών προϊόντων» θα ήταν επιζήμιο για τη «μελλοντική ανάπτυξη και καινοτομία» της χώρας.
Τα κέρδη των κινεζικών εταιρειών μειώνονται
Ο Ντέηβιντ Ρις (David Rees), ειδικός στις αναδυόμενες αγορές στη Schroders, προειδοποιεί ότι οι φθηνές εξαγωγές είναι πιθανό να τροφοδοτήσουν το αντικινεζικό συναίσθημα στην επερχόμενη προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ και να επιταχύνουν την αποπαγκοσμιοποίηση.
Η «εξαγωγή του αποπληθωρισμού» έχει επίσης μια άλλη αρνητική επίδραση για την Κίνα: καθώς οι τιμές πέφτουν, το ίδιο συμβαίνει και με τα κέρδη των εγχώριων εταιρειών. Αυτό είναι σήμερα εμφανές στην ηλιακή βιομηχανία, μεταξύ άλλων.
Για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η πτώση των τιμών των κινεζικών προϊόντων έχει επίσης τα θετικά της, υποστηρίζει ο Ρις σε πρόσφατη μελέτη: Μειώνουν τον πληθωρισμό και απομακρύνουν την πίεση από τις κεντρικές τράπεζες να καταπολεμήσουν τις αυξήσεις των τιμών με συνεχιζόμενα υψηλά επιτόκια. Ο μεταποιητικός τομέας, ως η «καρδιά» του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου της Κίνας, έχει ήδη συμβάλει στη μείωση των τιμών πολλών εμπορευμάτων τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Ωστόσο, οι εξαγωγές της Κίνας την τοποθετούν σε μια μη δημοφιλή θέση διεθνώς, κάτι που είναι γνωστό στη Γερμανία.
Ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε περιόδους κρίσης, η γερμανική κυβέρνηση έχει κληθεί να κάνει περισσότερα για την εγχώρια οικονομία, προκειμένου να μειώσει το υψηλό γερμανικό πλεόνασμα εξαγωγών, το οποίο είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνο για τις εντάσεις εντός της ζώνης του ευρώ, όπου οι ανισορροπίες δεν μπορούν πλέον να αμβλυνθούν από τις νομισματικές μεταβολές.
Η κρίση των ακινήτων επιβαρύνει την οικονομία σε ιστορική κλίμακα
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμάται η εσωτερική πίεση που δέχεται σήμερα η ηγεσία του Πεκίνου.
Ο Ραφαέλ Γκαλάρντο (Raphaël Gallardo), επικεφαλής οικονομολόγος και εμπειρογνώμονας για την Κίνα στη γαλλική επενδυτική εταιρεία Carmignac, σκιαγραφεί μια ζοφερή εικόνα της εγχώριας οικονομίας της Κίνας: «Η κρίση των ακινήτων εκεί είναι μεγαλύτερη από εκείνη στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1990 και την κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ το 2008», λέει. Κατά την άποψή του, επισκιάζει όλα τα συγκρίσιμα γεγονότα στην ιστορία. Ο φόβος του Γκαλάρντο: «Στην καλύτερη περίπτωση, η Κίνα θα βιώσει μια χαμένη δεκαετία». Αν και δεν αναμένει πανικό, αναμένει «μακρά πτώση».
Ο Γκαλάρντο κατηγορεί την κυβέρνηση για κακή διαχείριση της κρίσης. Παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες. Αλλά η ιστορία, κατά τη γνώμη του, διδάσκει: «Τέτοιες κρίσεις μπορούν να σταματήσουν μόνο εάν η κυβέρνηση αφαιρέσει κινδύνους από τις τράπεζες».
Στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008, οι κίνδυνοι συγκεντρώθηκαν σε «κακές τράπεζες» με κρατικές εγγυήσεις. Έτσι, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αγόρασε έμμεσα επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία από τις τράπεζες.
Στη Γερμανία, η Hypo Real Estate εθνικοποιήθηκε και τα επισφαλή δάνεια ανατέθηκαν σε εξωτερικούς συνεργάτες.
Ως εκ τούτου, ο Γκαλάρντο προειδοποιεί σχετικά με την κινεζική κυβέρνηση: «Όσο περισσότερο διστάζει, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζημιά».
Ωστόσο, η κατάσταση στην Κίνα δεν είναι αρκετά συγκρίσιμη με εκείνη στις δυτικές χώρες, όπου οι μεγάλες τράπεζες είναι κυρίως κρατικές.
Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας είναι η δημογραφική εξέλιξη στην Κίνα. «Η κρίση πλήττει τη χώρα ακριβώς τη στιγμή που τα δημογραφικά στοιχεία ανατρέπονται», λέει ο Γκαλάρντο.
«Σε σύγκριση με την Ιαπωνία τότε, η Κίνα είναι ακόμη χειρότερη σήμερα. Εξάλλου, η Ιαπωνία έχει σταθερές πολιτικές και κοινωνικές δομές. Στην Κίνα, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση νομιμοποιεί τον εαυτό της υποσχόμενη συνεχώς αυξανόμενη ευημερία. Από προσωπικές επαφές, μαθαίνει: «Μετά από μια φάση επιβράδυνσης της ανάπτυξης, πολλοί Κινέζοι είναι απογοητευμένοι και δεν έχουν πλέον τη φιλοδοξία των προηγούμενων γενεών».
Κατά τη γνώμη του, αυτό συμβάλλει στα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων. «Πολλοί έχουν χάσει την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να αντέξουν οικονομικά το δικό τους διαμέρισμα κάποια στιγμή», λέει ο Γκαλάρντο. Όλα αυτά μειώνουν τις ελπίδες για επιστροφή στους προηγούμενους ρυθμούς ανάπτυξης.
