Τη χρηματοδότηση ύψους 9 εκατ. ευρώ για να αποκατασταθούν ζημιές στη Διώρυγα Κορίνθου που προκάλεσαν οι συνεχόμενες επικίνδυνες καταπτώσεις, υπέγραψε ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Χρίστος Δήμας.
Το ποσό θα διατεθεί για την τοπογραφική μελέτη, την γεωτεχνική έρευνα και για τις εργασίες που χρειάζονται για να γίνει η αποκατάσταση στα σημεία που έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές, όπως είναι το τμήμα του βιολογικού καθαρισμού. Με τις μελέτες και τις κατασκευαστικές εργασίες στόχος αποτελεί η πλήρης αποκατάσταση των ζημιών στα πρανή της Διώρυγας της Κορίνθου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπενθυμίζεται πως πριν από λίγες ημέρες το Υπουργείο Υποδομών χαρακτήρισε το έργο ως «σύνθετο και ειδικό έργο Εθνικού επιπέδου» και η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει ήδη κηρύξει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης την Διώρυγα λόγω των συνεχόμενων επικίνδυνων καταπτώσεων.
Ο Υφυπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Βουλευτής Κορινθίας κ. Χρίστος Δήμας, μετά την εξασφάλιση της χρηματοδότησης από το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων για την αποκατάσταση των ζημιών στη Διώρυγα της Κορίνθου δήλωσε: «Το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων χρηματοδοτεί με 9 εκ. ευρώ τις μελέτες και τις εργασίες για την αποκατάσταση των ζημιών στην Διώρυγα. Ο στόχος είναι να επαναλειτουργήσει με ασφάλεια, όσο το δυνατόν συντομότερα η Διώρυγα της Κορίνθου».
Διώρυγα Κορίνθου: Ένα έργο συνδεδεμένο με ιστορία αιώνων
Ποια είναι όμως η ιστορία του εμβληματικού αυτού έργου στην Κόρινθο; Η Διώρυγα της Κορίνθου αποτέλεσε ένα κατασκευαστικό όνειρο που η ιστορία του ξεκίνησε από το 602 π.χ., όταν η Κόρινθος αποτελούσε σπουδαίο ναυτικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Ο Τύραννος της περιοχής Περίανδρος, σκέφτηκε τη διάνοιξη του Ισθμού, για να εξυπηρετήσει τη διέλευση πλοίων. Έτσι, αρχικά κατασκεύασε ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα, πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος. Τα τέλη που κατέβαλαν μάλιστα τα πλοία για να περάσουν από τον Ισθμό, αποτελούσαν το πιο σημαντικό έσοδο της περιοχής, καθώς ήταν ιδιαιτέρως υψηλά. Κάποιες αρχικές του σκέψεις για τη διάνοιξη της διώρυγας δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, ενώ το ίδιο έγινε και το 307 π.χ. όταν Αιγύπτιοι μηχανικοί αποθάρρυναν το Δημήτριο τον Πολιορκητή να υλοποιήσει το έργο, με την αιτιολογία ότι θα άλλαζε η στάθμη των νερών κι έτσι θα προκαλούνταν ζημιές στα γειτονικά νησιά, ανάμεσά τους και στην Αίγινα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τις πρώτες εργασίες στις δύο άκρες της διώρυγας (Κορινθιακό και Σαρωνικό) ξεκίνησε ο Νέρωνας το 67 μ.χ. χρησιμοποιώντας χιλιάδες εργάτες. Στα εγκαίνια των εργασιών ο ίδιος ο αυτοκράτορας έδωσε το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα. Όταν, όμως οι εργασίες εκσκαφής έφθασαν σε μήκος 3.300 μέτρων, σταμάτησαν επειδή ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, το έργο εγκαταλείφθηκε. Ακολούθησαν πολλές ακόμη αποτυχημένες προσπάθειες για να ολοκληρωθεί, τόσο από τον Ηρώδη τον Αττικό, όσο και από Βυζαντινούς και Ενετούς κατακτητές. Στις δυσκολίες που συναντούσαν, όμως διέκοπταν τις εργασίες τους κι έτσι το έργο έμενε στη μέση.
Διώρυγα Κορίνθου: Στην νεότερη ιστορία
Επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία της Διώρυγας αποτέλεσε όταν ο τότε Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, επιχείρησε να ολοκληρώσει το έργο, καθώς διέβλεπε τα σημαντικά οφέλη που θα προέκυπταν όχι μόνο για την τοπική οικονομία αλλά και την ελληνική οικονομία. Ωστόσο, ο προϋπολογισμός του έργου, που έγινε από ειδικούς μηχανικούς, ανερχόταν σε 40 εκατ. χρυσά φράγκα, ποσό αποτρεπτικό για τα δεδομένα της χώρας. Έτσι, καθώς στάθηκε αδύνατο να χρηματοδοτηθεί και από τη διεθνή χρηματαγορά, οι προσπάθειες του Κυβερνήτη εγκαταλείφθηκαν.
Τα πρώτα μεγάλα κεφάλαια για το έργο βρέθηκαν από τη διεθνή Χρηματαγορά το 19ο αιώνα, κατά τη Βιομηχανική Επανάσταση. Κρίθηκε ότι τα οφέλη που θα προέκυπταν θα ήταν πολλαπλά για τη διεθνή ναυτιλία και το διεθνές εμπόριο, καθώς μεταξύ άλλων θα μειώνονταν το κόστος και ο χρόνος, αλλά και τα ναυτικά ατυχήματα, επειδή θα αποφεύγονταν τα ακρωτήρια Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά.
Διώρυγα Κορίνθου: Το όνειρο γίνεται πράξη
Έτσι, ο νόμος για τη διάνοιξη της Διώρυγας ψηφίστηκε το 1869 από την Κυβέρνηση Ζαϊμη, λίγο μετά από τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο κατασκευής και εκμετάλλευσης στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ το 1881, μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της διώρυγας για 99 χρόνια.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 23 Απριλίου 1882 ξεκίνησαν και οι εργασίες διάνοιξης. Τη μελέτη του έργου υλοποίησε ο Ούγγρος Β. Gerfer, αρχιμηχανικός της διώρυγας Φραγκίσκου της Ουγγαρίας, και την έλεγξε ο μηχανικός Daujats, αρχιμηχανικός της διώρυγας του Σουέζ. Υλοποιήθηκαν μελέτες τριών χαράξεων, από τις οποίες η καλύτερη από τεχνικής και οικονομικής πλευράς κρίθηκε αυτή που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Μετά από 8 χρόνια, οι εργασίες διεκόπησαν, λόγω εξάντλησης των κεφαλαίων, οπότε και η εταιρεία διαλύθηκε.
Το έργο συνεχίστηκε από την ελληνική «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, η οποία ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, που αποπεράτωσε το έργο. Το έργο διάνοιξης της διώρυγας 6.346 μέτρων, για το οποίο εργάστηκαν 2.500 εργάτες, ολοκληρώθηκε σε διάστημα 11 χρόνων και τα εγκαίνια έγιναν με μεγαλοπρέπεια στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
Σχετικά με τις καταπτώσεις, αυτές έχουν προκληθεί κατά καιρούς από την έναρξη της λειτουργίας της το 1940 μέχρι σήμερα.
