Ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προ του 2015 διατυμπάνιζε όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος άδικος που δεν διορθώνεται, παρά μόνο καταργείται. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και οι αλλαγές που έχουν γίνει είναι μηδαμινές. Παράλληλα η μείωση που προαναγγέλθηκε είναι φιλοδώρημα, αφού μόνο σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει έως και τα 100 ευρώ.
Ο ΕΝΦΙΑ είχε χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως ο πλέον επιτυχημένος φόρος και είχε να κάνει με το γεγονός ότι από τότε που θεσπίστηκε είναι αυτός που έχει την μεγαλύτερη εισπραξιμότητα.
Ο πρωθυπουργός έδειξε χθες κάποια παραδείγματα θέλοντας να πείσει για την αξία των μειώσεων που έρχονται από το επόμενο έτος. Ωστόσο μάλλον δεν τα κατάφερε και αυτό διότι οι μειώσεις αυτές είναι από μικρές, έως ανύπαρκτες, ενώ εάν υπολογιστεί και το γεγονός ότι έρχονται και νέες αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες το 2019, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι θα κληθούν να πληρώσουν περισσότερα.
Ανεξάρτητα από αυτό η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει ταξικό πρόσημο και στις εν λόγω μειώσεις. Όσοι έχουν περιουσία πάνω από 200.000 ευρώ δεν προβλέπεται να λάβουν καμία μείωση. Επίσης όσοι έχουν πάνω από 150.000 ευρώ, θα έχουν μειώσεις όσες περίπου και ένα κουλούρι.
Η ανάπτυξη μπορεί να περιμένει
Η κυβέρνηση όταν είχε ψηφίσει τα αντίμετρα το καλοκαίρι του 2017, είχε προβλέψει ότι ο φόρος των επιχειρήσεων, που η ίδια είχε αυξήσει από το 26% στο 29% θα επιστρέψει και πάλι στην ίδια αφετηρία. Δυστυχώς όμως χθες το πήρε και αυτό πίσω και ουσιαστικά μειώνει την φορολογία κατά μόλις μία μονάδα.
Το μέτρο κρίθηκε αναγκαίο προκειμένου να βρεθεί ένα είδος ισοδυνάμου για την περικοπή των συντάξεων. Δεν έλαβε υπόψη της ότι η αγορά και οι επιχειρήσεις ζητούν μείωση των φόρων προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Επιλέγεται πάλι ο εύκολος δρόμος. Κλωτσάμε το τενεκεδάκι πιο κάτω. Ελέω εκλογών η κυβέρνηση ακολουθώντας την πεπατημένη κάνει παροχές πριν τις εκλογές. Αν θα της βγει ή όχι είναι ένα άλλο θέμα, το ζητούμενο είναι ότι δεν δίνεται ανάσα στην παραγωγή και στην επιχειρηματικότητα και επιλέγεται να δοθεί μία βραχυπρόθεσμη ένεση στην κατανάλωση. Η άσκηση αυτή συνήθως δεν βγαίνει για την οικονομία, η οποία στο τέλος της ημέρας, πάει μερικά βήματα πιο πίσω.
Του Θανάση Παπαδή