Στις 26 του μηνός, ημέρα Παρασκευή, σε ένα δραματικό διάγγελμα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την διοργάνωση δημοψηφίσματος αιφνιδιάζοντας τους πάντες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι τράπεζες κλείνουν και από εκείνη την στιγμή αρχίζουν να σχηματίζονται ουρές έξω από τις τράπεζες μέρα και νύχτα με τα ATM να αδειάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Ένα μήνα αργότερα ο Νίκος Βούτσης θα δήλωνε ότι η απόφαση για το κλείσιμο των τραπεζών ήταν απόφαση της κυβέρνησης.
Η εικόνα είναι μιας κοινωνίας σε βουβό πανικό. Εκτός από τα ΑΤΜ οι Έλληνες φουλάρουν τα αυτοκίνητά τους με βενζίνη και κάποιοι όχι πολλοί, ψωνίζουν προμήθειες από τα σουπερ μάρκετ. Η Κυριακή το πρωί βρίσκει τα ΑΤΜ σε όλη την χώρα να έχουν «στεγνώσει» από χρήματα.
Στις τράπεζες ανακαλούνται άδειες και οι επικεφαλής ετοιμάζονται για τη νέα πραγματικότητα. Συνταξιούχοι από τα χαράματα βρίσκονται έξω από τις τράπεζες με την ελπίδα ότι θα ανοίξουν. Όμως οι τράπεζες θα μείνουν κλειστές και η νέα πραγματικότητα – με κάποιες διαφοροποιήσεις θα μείνει έως και σήμερα.
Τα capital controls ήρθαν για να μείνουν. Μπορεί να έχουν χαλαρώσει κάποιοι από τους περιορισμούς αλλά τα capital controls είναι ακόμα εδώ. Οι Έλληνες έχουν προσαρμοστεί πλέον στη νέα κατάσταση αλλά το όριο αναλήψεων παραμένει στα 420 ευρώ.
Αποτιμώντας την ζημιά που έχει γίνει στην ελληνική οικονομία κάποιοι μιλούν για 100 δις ευρώ. Ένα χρόνο μετά το μόνο θετικό που θα μπορούσε να δει κανείς αν μπορεί να το πει έτσι είναι η αύξηση της χρήσης του «πλαστικού χρήματος». Αλλά μόνο αυτό, γιατί η λίστα με τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία είναι πολύ μεγάλη και το εμπόριο έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από όλα όσα έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο.