Μπορεί φέτος να σημειώνεται σημαντική πτώση της τιμής του ελαιόλαδου -λόγω της πλούσιας παραγωγής στον ευρωπαϊκό νότο (σε αντίθεση με το 2023)- αλλά οι χαμηλές τιμές ενδέχεται να είναι ένα παροδικό φαινόμενο, ανεξάρτητα σε ένα βαθμό από το ύψος της μελλοντικής παραγωγής του.
Και αυτό γιατί έχει αυξηθεί εξαιρετικά η παγκόσμια ζήτηση για το ελαιόλαδο, γεγονός που δεν αναμένεται να ρίξει μεσο-μακροπρόθεσμα τις τιμές του ελαιόλαδου στις παλιότερες χαμηλές τιμές του, ακόμα και αν διατηρηθεί ψηλά η παραγωγή, δεδομένου ότι τα αποθέματα είναι σε ιστορικά χαμηλά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σημερινό (20.12.2024) δημοσίευμα στο Bloomberg, σημειώνει πως η συγκομιδή της ελιάς βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή της Ανδαλουσίας της Ισπανίας, η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής. Συνήθως, ο όγκος της συγκομιδής κορυφώνεται εκεί λίγο πριν από τα Χριστούγεννα και μέχρι τώρα έχουμε μια πολύ καλή ιδέα τόσο για την ποσότητα όσο και για την ποιότητα.
Χάρη στην καλύτερη σοδειά, η Ανδαλουσία είναι πιθανό να παράγει περίπου 1 εκατομμύριο τόνους ελαιόλαδου την περίοδο 2024 – 2025, αυξημένο κατά 77% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Αν προσθέσει κανείς και άλλες περιοχές της Ισπανίας, καθώς και καλές σοδειές επίσης στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Τυνησία και, κυρίως, την Τουρκία, και η παγκόσμια παραγωγή αναμένεται να ανακάμψει σε περίπου 3,4 εκατομμύρια τόνους, από λιγότερους από 2,6 εκατομμύρια τόνους την περίοδο 2023 – 2024.
Μεταξύ των μεγάλων παραγωγών, μόνο η Ιταλία δεν έχει ακόμη ανακάμψει, καθώς ένας ιός σκοτώνει τα ελαιόδεντρα της χώρας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η συγκομιδή δεν θα ολοκληρωθεί πριν από τις αρχές Μαρτίου, αλλά η αγορά δεν περιμένει. Μόλις έγινε σαφές ότι η σοδειά ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι τα δύο προηγούμενα χρόνια, όλοι έσπευσαν να πουλήσουν.
Το κόστος του ισπανικού εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου υψηλής ποιότητας στη χονδρική αγορά έχει μειωθεί σε περίπου 4.250 δολάρια ανά τόνο, μειωμένο περισσότερο από το μισό από το ιστορικό υψηλό των 10.000 δολαρίων ανά τόνο που σημειώθηκε τον Φεβρουάριο του 2024. Στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ένα λίτρο ελαιόλαδου θα μπορούσε σύντομα να πέσει από περισσότερα από 10 ευρώ ανά λίτρο σε περίπου 5 ευρώ ανά λίτρο.
Η πτώση της τιμής αποτελεί μεγάλη ανακούφιση για τους νοτιοευρωπαίους, για τους οποίους το ελαιόλαδο είναι τρόπος ζωής. Για πολλές οικογένειες στην περιοχή, η υψηλότερη τιμή του ήρθε να συμβολίσει τον αγώνα κατά του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού.
Για τους Ισπανούς, αυτή ήταν μια πραγματική κρίση. Ο μέσος Ισπανός καταναλώνει περίπου 14 λίτρα σε έναν κανονικό χρόνο. Για μια τετραμελή οικογένεια και ένα νοικοκυριό στην Ισπανία, αυτό σημαίνει κόστος από 450 ευρώ σε ένα χρόνο με τη μέση τιμή λιανικής πώλησης του 2023 – 2024. Οι Έλληνες είναι οι πρωταθλητές του ελαιολάδου, καταναλώνοντας περισσότερα από 20 λίτρα ανά άτομο ετησίως. Οι Ιταλοί έρχονται αμέσως μετά, καταναλώνοντας περίπου 11 λίτρα.
Έτσι, η πτώση των τιμών χονδρικής αποτελεί μια τεράστια ανάσα.
Οι ανησυχίες
Ωστόσο, υπάρχουν ανησυχίες πως μία τέτοια αντίδραση μπορεί να ήταν υπερβολική. Και αυτό για τους εξής λόγους:
1. Μετά από δύο χρόνια κακής σοδειάς, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στην Ισπανία είχαν έλλειψη μετρητών, οπότε πούλησαν τη σοδειά τους όσο πιο νωρίς μπορούσαν, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η αγορά. Αλλά οι πωλήσεις θα στερέψουν αργότερα, βάζοντας ένα «πάτωμα» στην πτώση των τιμών. Επιπλέον, τα παγκόσμια αποθέματα ελαιόλαδου έχουν εξαντληθεί και θα χρειαστούν σημαντικά περισσότερα από μία καλή σοδειά για να αναπληρωθούν τα αποθέματα.
Στην Ισπανία, τα αποθέματα έκλεισαν την περίοδο 2023 – 2024 περίπου στο 1/4 του τυπικού επιπέδου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα αποθέματα ελαιολάδου την περασμένη σεζόν μειώθηκαν σε χαμηλό 57 ετών, διαμορφούμενα περίπου στο μισό του μέσου όρου των δύο τελευταίων δεκαετιών. Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια πλούσιας παραγωγής, πριν τα αποθέματα αναπληρωθούν αρκετά ώστε οι τιμές να επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα.
2. Το ελαιόλαδο είναι «θύμα» της ίδιας του της επιτυχίας. Με τη μεσογειακή διατροφή να κερδίζει δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο, η κατανάλωση ελαιολάδου έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Και η τάση αυτή φαίνεται ότι θα συνεχιστεί, παρά τον αντίκτυπο των υψηλών τιμών.
Το ελαιόλαδο, το οποίο είναι πολύ αγαπητό στη νότια Ευρώπη, αντιπροσωπεύει ένα μικρό κλάσμα της παγκόσμιας κατανάλωσης βρώσιμων ελαίων. Το 2020, αντιπροσώπευε λιγότερο από το 2% της παγκόσμιας αγοράς, στο ίδιο επίπεδο με το βαμβακέλαιο και το λάδι καρύδας. Το φοινικέλαιο και το σογιέλαιο αντιπροσωπεύουν μαζί το 65%, το ηλιέλαιο και το κραμβέλαιο αντιπροσωπεύουν άλλο ένα 24% μαζί. Έτσι, το ελαιόλαδο έχει περιθώρια να κερδίσει εύκολα μερίδιο αγοράς. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί: Η προσφορά είναι περιορισμένη και οποιαδήποτε αύξηση της δημοτικότητας θα αναγκάσει τις τιμές να ανέβουν πολύ υψηλότερα.
Πόσο δημοφιλές γίνεται το ελαιόλαδο; Πολύ, λένε οι στατιστικές. Στις ΗΠΑ, η ζήτηση έχει αυξηθεί περισσότερο από 300% τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Ή αν σκεφτεί κανείς τη Γαλλία, τη χώρα του βουτύρου, όπου η ζήτηση έχει αυξηθεί κατά 400% από το 1990 και σήμερα η κατανάλωσή της φτάνει την αντίστοιχη της Ελλάδας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο παρατηρήθηκε θεαματική ανάπτυξη – πιθανώς βοήθησε το γεγονός ότι μετακόμισα από τη Μαδρίτη στο Λονδίνο πριν από μερικές δεκαετίες. Από το 1990, η βρετανική κατανάλωση ελαιολάδου έχει αυξηθεί κατά περίπου 1.100%. Παρόμοια είναι η ιστορία και στις αναδυόμενες αγορές, όπου το ελαιόλαδο κάνει μεγάλη πρόοδο σε χώρες όπως η Βραζιλία. Η ζήτηση σε αυτά τα νέα κέντρα κατανάλωσης φαίνεται επίσης λιγότερο ευαίσθητη στις τιμές από ό,τι στις βασικές περιοχές της Μεσογείου.
Με τα χαμηλά αποθέματα και την ανεβασμένη ζήτηση, οι τιμές του ελαιολάδου δεν μπορούν να πέσουν παρά μόνο μέχρις ενός σημείου. Η κρίση τελείωσε, αλλά τα χρόνια της αφθονίας φαίνονται πολύ μακριά. Ίσως δεν είναι σε κακό αποτέλεσμα: Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, οι παραγωγοί ελαιολάδου, που επί μακρόν αποτελούσαν τον πιο αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα εφοδιασμού, θα πάνε καλά. Αν σας αρέσει το ελαιόλαδο, αυτό είναι λόγος να το γιορτάσετε.
