Γνώμονας της κυβέρνησης στο νέο σχεδιασμό για την ενέργεια είναι να επιλέγονται οι τεχνολογίες εκείνες που έχουν την υψηλότερη προστιθέμενη αξία για τη χώρα.
Αυτό σημαίνει μια ολιστική προσέγγιση που ξεφεύγει από μια στείρα αποτίμηση του κόστους της κάθε πηγής ενέργειας και περιλαμβάνει διατομεακές συνέργειες, ευκαιρίες απασχόλησης και ανάπτυξης. Μια τεχνολογία που θεωρείται υποσχόμενη από αυτή την άποψη είναι τα υπεράκτια αιολικά, όπου στόχος της χώρας μας είναι να αποκτήσει τα πρώτα 1,9 GW μονάδων μέχρι το 2030.
Πρόσφατα ο σύνδεσμος αιολικών ΕΛΕΤΑΕΝ ολοκλήρωσε μελέτη η οποία φανερώνει το όφελος για την εθνική οικονομία. Συγκεκριμένα, μέσα από τις δράσεις που πραγματοποίησε ο σύνδεσμος τα προηγούμενα χρόνια, διαπιστώθηκε ότι οι προκλήσεις για την ανάπτυξη της εγχώριας εφοδιαστικής αλυσίδας στα θαλάσσια αιολικά είναι πολλές, αλλά οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες για τη χώρα είναι υπαρκτές και σημαντικές.
Ήδη, η Ελλάδα διαθέτει αναπτυγμένους, σε ικανό ή σημαντικό βαθμό, κρίσιμους κρίκους της αλυσίδας αυτής, όπως είναι η βιομηχανία καλωδίων, τσιμέντου και η μεταλλοβιομηχανία. Διαθέτει επίσης παράδοση σε άλλους σημαντικούς τομείς, όπως τα ναυπηγεία, τα λιμάνια και η ναυτιλία καθώς και αξιόλογη ερευνητική εμπειρία μέσω της ακαδημαϊκής κοινότητας και των πανεπιστημίων.
Ευεργετική επίπτωση θα έχει για την ελληνική οικονομία η ανάπτυξη της αγοράς των θαλάσσιων αιολικών. Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ για την ΕΔΕΥΕΠ, στο πιο φιλόδοξο σενάριο, οι επενδύσεις για το 2030 μπορούν να φτάσουν τα 7,7 δισ. ευρώ και να πολλαπλασιαστούν φτάνοντας τα 60 δισ. ευρώ μέχρι το 2050, δηλαδή 1,9 δισ. ευρώ ετησίως.
Στο φιλόδοξο αυτό σενάριο, η Ελλάδα μετατρέπεται σε εξαγωγό πράσινης ενέργειας, ενώ στο σενάριο υστέρησης συνεχίζει να κάνει εισαγωγές για να καλυφθούν οι ανάγκες. Συνακόλουθα, διαφοροποίηση υπάρχει και ως προς την προστιθέμενη αξία σε κάθε σενάριο.
Ως προς τα οικονομικά οφέλη από τα θαλάσσια αιολικά, σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο, η εγχώρια προστιθέμενη αξία θα αγγίξει το 55%, που σημαίνει ότι η επενδυτική δαπάνη των 60 δισ. ευρώ μέχρι το 2050 θα μεταφραστεί σε 1,9 δισ. ευρώ ετήσια συνεισφορά στο ΑΕΠ για την περίοδο 2024-2050 και διατήρηση 44 χιλιάδων θέσεων εργασίας κατά μέσο όρο κάθε χρόνο.
Το 55% της εγχώριας προστιθέμενης αξίας θα προέλθει κυρίως από την κατασκευή στοιχείων υποδομής των ΥΑΠ πλην των ανεμογεννητριών, όπως η ανάπτυξη εξεδρών για πλωτά αιολικά πάρκα (37%). Ακολουθεί η εγκατάσταση και θέση σε λειτουργία των έργων (10%), ενώ μικρότερο μερίδιο αναλογεί στην κατασκευή των ανεμογεννητριών (5%) και την ανάπτυξη και διαχείριση των έργων (3%).
