''Οι υποψήφιοι για την προεδρία της Κομισιόν εκπροσωπούν μια άποψη που ακούγεται κουρασμένη και άσχετη για εκατομμύρια πολίτες, που οι ζωές τους έχουν γυρίσει τα επάνω κάτω, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, της μαζικής ανεργίας, της κατάρρευσης των τραπεζών, του εκφυλισμού του κοινωνικού κράτους και των επιπτώσεων της μετανάστευσης στις εθνικές ταυτότητες'' εκτιμούν σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times.
Στις 6-7 Μαρτίου τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης θα συναντηθούν στο Δουβλίνο για να επιλέξουν τον υποψήφιό τους στις εκλογές του Μαΐου για το Ευρωκοινοβούλιο. Είναι πιθανόν, αν και όχι μοιραίο, αυτό το πρόσωπο να είναι και η επιλογή της κεντροδεξιάς, μετά τις εκλογές, για να αντικαταστήσει τον Χοσέ Μανουέλ Μπαρόσο ως επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ένα όνομα που κυκλοφορεί στην Ευρώπη είναι εκείνο του Jean-Claude Juncker, πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου.
Αν λάμβανε το χρίσμα του υποψηφίου για την προεδρία, τα κεντροδεξιά κόμματα θα συμβάδιζαν με τους σοσιαλιστές και τους φιλελεύθερους, διαπράττοντας το ίδιο σφάλμα, που αποδεικνύει το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές ελίτ της ΕΕ και τους ψηφοφόρους.
Ο κ. Γιούνκερ είναι πεπειραμένος πολιτικός ρυθμιστής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως ούτε εκείνος, ούτε ο σοσιαλιστής και ο φιλελεύθερος ανταγωνιστής του, εμπνέουν επαρκή κοινωνικό σεβασμό ως να ξεπεράσουν την αυξανόμενη καχυποψία για τα παραδοσιακά κόμματα και τους θεσμούς της ΕΕ.
Ως υποψήφιό τους, οι σοσιαλιστές έχουν επιλέξει τον Μάρτιν Σουλτζ, έναν πολιτικό με ενεργή δράση στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1994, αλλά που κατά τα άλλα υπάρχει πολύ αχνά στην συνείδηση των ψηφοφόρων, ακόμη και στην πατρίδα του την Γερμανία. Από την πλευρά τους, τα κεντρώα, φιλελεύθερα κόμματα της Ευρώπης επέλεξαν τον Γκι Βερχόφσταντ, επίσης insider του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το άστρο του λάμπει λιγότερο σήμερα, καθώς έχουν περάσει έξι χρόνια από την θητεία του ως πρωθυπουργός του Βελγίου.
Το βιογραφικό του κ. Γιούνκερ περιλαμβάνει ένα διάστημα από το 2005 ως το 2013 κατά το οποίο, ως πρόεδρος του eurogroup, της ομάδας των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, έδωσε επάλληλες μάχες στις κρίσεις χρεών κρατών και τραπεζών. Η καριέρα του υπέστη πλήγμα πέρσι, όταν παραιτήθηκε από πρόεδρος του Λουξεμβούργου εν μέσω κατηγοριών για κακοδιαχείριση στις μυστικές υπηρεσίες του δουκάτου.
Το θεμελιώδες πρόβλημα με τους κ.κ. Γιούνκερ, Σουλτζ και Βερχόφσταντ είναι ότι, όποια κι είναι η πολιτική ταμπέλα τους, στους Ευρωπαίους ψηφοφόρους δεν εμφανίζονται να εκπροσωπούν μια αυθεντική επιλογή. Καθένας εκπροσωπεί μια γνωστή, ορθόδοξη άποψη για την ελιτίστικη ευρωπαϊκή ενοποίηση, μια άποψη που ακούγεται κουρασμένη και άσχετη για εκατομμύρια πολίτες, που οι ζωές τους έχουν γυρίσει τα επάνω κάτω, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, της μαζικής ανεργίας, της κατάρρευσης των τραπεζών, του εκφυλισμού του κοινωνικού κράτους και των επιπτώσεων της μετανάστευσης στις εθνικές ταυτότητες.
Αν υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αναγνωρίζουν κάποιους από αυτό το τρίο, θα θυμούνται ότι καθένας τους πέρασε πολλά χρόνια στο επίκεντρο, κηρύσσοντας τις αρετές της ευρωπαϊκής ενότητας, ενώ το θέατρο γύρω του είχε πιάσει φωτιά. Είναι σαν, με την αδέξια τυφλότητά τους, τα κόμματα της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς και του κέντρου, να προκαλούν τους ψηφοφόρους να εκδικηθούν, είτε ψηφίζοντας στις εκλογές του Μαΐου αντικαθεστωτικά κόμματα και αντιευρωπαϊκά κινήματα, είτε μην ψηφίζοντας καθόλου.
Εντέλει, η επιλογή του επόμενου προέδρου της Κομισιόν, θα γίνει από τους 28 ηγέτες των κυβερνήσεων της ΕΕ. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός νόμος μπορεί να τους υποχρεώσει να συνυπολογίσουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Η κοινή λογική επιβάλλει ο υποψήφιός τους να είναι ικανός να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στο νέο σώμα. Ετσι θα περιοριστούν οι επιλογές, αλλά θα δοθεί μια ευκαιρία στους εθνικούς ηγέτες να βάλουν κάποια όρια.
Ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να είναι ένας αποτελεσματικός ηγέτης με ομαδικό πνεύμα, όχι ένας κουρασμένος διαπλεκόμενος. Πρέπει να έχει καλή επικοινωνία, όχι να προκαλεί διενέξεις. Δεν έχει σημασία αν θα είναι πρώην πρωθυπουργός. Αλλά ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να αδράξει την ευκαιρία και να μειώσει τις ποσότητες των νομοθετικών προτάσεων που παράγουν οι Βρυξέλλες και να επικεντρωθεί αντ’αυτού σε υψηλού επιπέδου ρυθμίσεις που προωθούν τις βασικές αρχές της ΕΕ, όπως ο τίμιος και ζωντανός ανταγωνισμός, η επέκταση της ενιαίας αγοράς και το ελεύθερο εμπόριο.
Η τελική επιλογή για τον πρόεδρο της Κομισιόν, απέχει πολύ. Δεν χρειάζεται να είναι ούτε ο κ. Γιούνκερ, ούτε ο κ. Σουλτζ ούτε ο κ. Βερχόφσταντ. Οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν ακόμη χρόνο για να κάνουν την σοφή επιλογή.
Διαβάστε επίσης:
Πηγή Euro2day
