Στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι ενδεχόμενη διάλυση της ευρωζώνης θα είχε ανυπολόγιστο κόστος τόσο για τις χώρες που θα έβγαιναν από αυτή, όσο και για τις χώρες-δανειστές τους και σχολιάζει ότι το ελληνικό πρόβλημα ήταν εξαρχής ζήτημα κακοδιαχείρισης, με αποτέλεσμα σήμερα, οι Έλληνες να δανείζονται προκειμένου να αποπληρώσουν το χρέος τους, ενώ θα ήταν σαφώς προτιμότερο να «κουρευτεί» ένα μεγάλο μέρος αυτού και να γίνουν επενδύσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας.
«Δεν είναι δυνατόν να ζητείται από την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει να επιβάλει νέους φόρους σε μια οικονομία σε ύφεση. Πρόκειται για αδιέξοδο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι θα μπορούσε να δημιουργήσει ανάπτυξη στην Ελλάδα. Ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους έχει συγκριτικό πλεονέκτημα, καθώς η χώρα δεν μπορεί να ζει μόνο από τον τουρισμό της», σχολιάζει ο ίδιος.
Επίσης, τονίζει τις ευθύνες της Γερμανίας στο ζήτημα της μη διάχυσης των εμπορικών της πλεονασμάτων προς τη λοιπή ευρωζώνη μέσω επενδύσεων, καθώς και στο θέμα της εμμονής της γερμανικής πολιτικής σε περιοριστικές δημοσιονομικές λύσεις. Τονίζει, τέλος, τα εγγενή μειονεκτήματα της ΟΝΕ και σημειώνει την ανάγκη για εμβάθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης της ευρωζώνης.
