Γράφαμε για τη νεοφιλελεύθερη αθλιότητα των …Θεσμών και πριν αλέκτωρ… έσπευσαν να μας επιβεβαιώσουν. Δεν τους ενδιαφέρει να βρεθεί μία λύση σύμφωνη με την απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου.
Θέλουν να εφαρμοστεί η δική τους λύση, που περιλαμβάνει περικοπές στις συντάξεις και επιπλέον φαλκίδευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Θέλουν τις ομαδικές απολύσεις, λες και σε μία χώρα με ανεργία 26% το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό. Δεν τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Το θέλουν γιατί αυτό επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους. Και οι θεσμοί είναι ιδεολογικά αγκυλωμένοι.
Το δεύτερο πακέτο της λίστας Βαρουφάκη έφτασε στο σημείο να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα από 3,1% ως 3,9% αντί για 1,5%, έχει δηλαδή ένα τεράστιο περιθώριο λάθους και απόκλισης από τους στόχους, της τάξης των 2,7 ως 4,3 δις. ευρώ. Εχει αν θέλετε τεράστια ισοδύναμα που καλύπτουν τις δημοσιονομικές απώλειες που συνεπάγονται η κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και η χορήγηση 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας 20ης Φεβρουαρίου θα έπρεπε οι …Θεσμοί να συμφωνήσουν αμέσως, αφού η Ελλάδα με άλλα μέτρα καλύπτει το δημοσιονομικό κενό που δημιουργείται.
Όχι είπαν οι θεσμοί, λες και δεν θέλουν τη συμφωνία, λες και στόχος τους είναι να την τορπιλίσουν.
Αν κάνουμε μία υπόθεση εργασίας και αφαιρέσουμε τον …ιδεοληπτικό (προσοχή όχι ιδεολογικό γιατί η εμμονή φτάνει πλέον στα όρια της ιδεοληψίας) παράγοντα, τότε θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως τορπιλίζουν την οποιαδήποτε προσπάθεια συμφωνίας και εφαρμογής της απόφασης της 20ης Φεβρουαρίου.
Αν δεχτούμε ως αληθινά τα ρεπορτάζ που θέλουν η Μέρκελ να επιθυμεί μία έντιμη συμφωνία με την κυβέρνηση και ο Σόιμπλε να επιδιώκει τη ρήξη με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα συμπεράνουμε πως ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας προς το παρόν υπερισχύει της καγκελαρίου.
Τέλος, ο καλόπιστος παρατηρητής χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και προκαταλήψεις θα διαπιστώσει πως οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί αγωνίζονται με νύχια και δόντια να διατηρήσουν την γερμανικής έμπνευσης λιτότητα, που απειλεί την Ευρώπη και κατ΄ επέκταση την παγκόσμια οικονομία.
Αν είναι σωστές οι αναλύσεις Ευρωπαίων –πλην Γερμανών και συνοδοιπόρων- και Αμερικανών για τη λιτότητα, τότε η μεγάλη απειλή για το ευρώ είναι η Γερμανία και όχι η Ελλάδα…