Από τον ΟΔΔΗΧ και το ΥΠΟΙΚ έγινε γνωστό ότι δρομολογείται το πρώτο εντελώς «νέο» δεκαετές ομόλογο για το 2024.
Η έκδοσή του αποτελεί «είδηση» για περισσότερους λόγους απ’ όσους συνδέονται με το ποσό δανεισμού που θα προβλέπει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το βασικό «νέο» με την έκδοση αυτή είναι πως αποτελεί το πρώτο «καινούργιο» δεκαετές ομόλογο που λήγει μετά το κομβικό έτος 2032.
Δηλαδή λήγει μετά την προβλεπόμενη «εξόφληση» των αναβαλλόμενων τόκων ύψους 25 δις ευρώ, από την ρύθμιση που συνοδεύει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μετά τα 3 μνημόνια και τα αντίστοιχα τρία ευρω-δάνεια (GLF, EFSF, ESM), συν το ένα του ΔΝΤ.
Με άλλα λόγια οι επενδυτές που θα «αγοράσουν» το ομόλογο αυτό, θα το πάρουν σε τιμές και επιτόκια που ενσωματώνουν το «ρίσκο» της αποπληρωμής των 25 δις ευρώ (ήτοι περίπου του 12% – 13% του ΑΕΠ), είτε μέχρι τότε είτε τότε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αλήθεια είναι ότι έχει προ-υπάρξει έκδοση δεκαετούς που υπερβαίνει το 2032, αλλά αυτή ήταν άνοιγμα παλαιότερου ομολόγου και «ζήταγε» ελάχιστα από την αγορά με αποτέλεσμα να έχει πουληθεί πριν καν εκδοθεί…
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η μεγαλύτερη στην ιστορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος παγκοσμίως, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, προβλέπει ότι το 2032, αν το ελληνικό δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το τεράστιο αυτό πακέτο των 25 δις ευρώ παράλληλα με τις άλλες υποχρεώσεις του, θα έχει την δυνατότητα να απευθυνθεί και πάλι για κάποια διευκόλυνση στους πιστωτές του και κατά βάση στον ESM.
Καταλαβαίνει όμως κανείς ότι στις παρούσες συνθήκες ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να αντιστρέψει κυριολεκτικά την τάση αναβάθμισης του ελληνικού χρέους που με τα χίλια βάσανα – και κυρίως χάρη στην ενεργό διαχείρισή του – έχει επανέλθει στην κατώτατη βαθμίδα του Investment Grade.
Βέβαια αν ρίξει κανείς μία ματιά στις αποδόσεις και στα spreads των πάλαι ποτέ PIΙGS, βλέπει ότι η κατάσταση – τουλάχιστον για την απολύτως ασφαλή περίοδο μέχρι το 2032 – έχει σχεδόν ανατραπεί.
Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων «πέφτουν» …ραγδαία, και είναι μάλλον θέμα χρόνου να πιάσουν εκείνες της Πορτογαλίας καθώς η Ισπανία απέχει ήδη μόλις 8 bp.
Για να μη μιλάμε για την Ιταλία που δανείζεται στις αγορές με μισή μονάδα ακριβότερα στα δέκα χρόνια από την Αθήνα…
Στο δια ταύτα, η έκδοση που ετοιμάζει ο ΟΔΔΗΧ, θα έχει βέβαια το πλεονέκτημα που έχουν όλες οι εκδόσεις του ΟΔΔΗΧ, ήτοι η ζήτηση να είναι υπερ-πολλαπλάσια της προσφοράς, θα έχει επίσης στις πλάτες της τις θετικές αξιολογήσεις των Οίκων Αξιολόγησης.
Αλλά ταυτόχρονα θα γίνει σε ένα χρονικό σημείο που τα επιτόκια της ΕΚΤ παραμένουν υψηλά και το χειρότερο, έχει σταματήσει η στήριξη από την ΕΚΤ μέσω του PEPP στα ελληνικά ομόλογα και η ΕΚΤ μαζεύει πάλι την ρευστότητα της αγοράς. Αυτό τουλάχιστον λένε τα διαθέσιμα στοιχεία από την ΕΚΤ.
Με αυτά τα δεδομένα η έκδοση αυτή εξαρτάται από όλες τις παραμέτρους της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους.
Αυτές οι παράμετροι θα αξιολογηθούν από τις αγορές δημιουργώντας ένα νέο σημείο εκκίνησης για τις αποδόσεις και τα spreads των ελληνικών ομολόγων.
Αν όλα πάνε καλά, όπως προβλέπεται άλλωστε αφού όλοι έχουν συμφέρον αυτό να συμβεί, τότε το υπόλοιπο πρόγραμμα θα υλοποιηθεί ευκολότερα.
Επιπλέον όμως – που είναι και το κυριότερο – θα υπάρξουν νέα δεδομένα για το μείζον εγχείρημα του ΟΔΔΗΧ, ήτοι την επιτάχυνση της προπληρωμής των αναβαλλόμενων τόκων, ήτοι του γιγάντιου πακέτου των 25 δις ευρώ που κρέμονται σαν πέλεκυς πάνω στην πορεία της οικονομίας, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα επόμενα 6 – 7 χρόνια.
Γιατί αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, πως και πόσο γρήγορα, πριν το 2032 το ελληνικό δημόσιο θα απαλλαγεί από το πακέτο των αναβαλλόμενων τόκων.
Η έκδοση του νέου δεκαετούς ομολόγου θα είναι μια σημαντική ένδειξη για το «πως» την σκέφτονται πλέον οι αγορές αυτή την …ιστορία.
