Γίνεται πολύ συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2019, αλλά ουδείς μιλάει για ανάπτυξη. Η μεν ελληνική κυβέρνηση μπαίνοντας σε μία εκλογική χρονιά το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι οι μέγιστες δυνατές παροχές και βέβαια η μη περικοπή των συντάξεων, οι δε ευρωπαίοι να βγει το πλεόνασμα του 3,5% πάση δυνάμει.
Δυστυχώς η ανάπτυξη και για τους δύο είναι κάτι που μπορεί να περιμένει αφού αυτό που προέχει είναι να μην διαταραχθούν οι πολιτικές ισορροπίες και να μην υπάρξουν και νέοι δυσαρεστημένοι. Το ΔΝΤ από την πλευρά του, χωρίς ρόλο στην Ελλάδα, τάσσεται υπέρ της λήψης μέτρων που θα τονώσουν την ανάπτυξη, αλλά ουδείς δείχνει να το εισακούει.
Στην χθεσινή έκθεσή της η Κομισιόν αναγνωρίζει ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι προβληματική, χωρίς ωστόσο να το αναφέρει συγκεκριμένα, ενώ δηλώνει ότι εάν δεν εφαρμοστεί το μέτρο της περικοπής στις συντάξεις τότε η ανάπτυξη θα είναι λίγο υψηλότερη, προφανώς μέσω της κατανάλωσης.
Όμως όλοι οι αναλυτές αναγνωρίζουν ότι με ασθμαίνουσα ανάπτυξη μία οικονομία μετά από 10ετή σκληρή πίεση είναι δύσκολο να ανακάμψει και θα στροβιλίζεται μέχρι είτε να βρει τον δρόμο της, είτε να ξαναμπεί σε μία προβληματική κατάσταση.
Όλοι δείχνουν να αγνοούν την πραγματικότητα η οποία λέει απλά και ταυτόχρονα δυσοίωνα πράγματα.
Οι επενδύσεις στην πρώτη μεταμνημονιακή χρονιά, όχι απλά υποχωρούν αλλά κυριολεκτικά εξαϋλώνονται.
Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, δείχνει τελευταία μία δυναμική καθόλου ευχάριστη.
Το κύμα των ανθρώπων που φεύγουν στο εξωτερικό δεν έχει ανακοπεί.
Η μιζέρια στην αγορά έχει επιστρέψει.
Οι κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας κυριαρχούν.
Η ελληνική οικονομία δυστυχώς και παρά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού δεν έχει αλλάξει σελίδα και οι 10.000 νέες θέσεις στο δημόσιο που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός δεν θα φέρουν ανάπτυξη, αλλά θα κόψουν ανάπτυξη.
Του Θανάση Παπαδή
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163