Πάνε να συμπληρωθούν εννέα χρόνια από την ημέρα που τα ΜΑΤ κυνηγούσαν τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους, αλλά και όλων των ενστόλων στα στενά γύρω από την πλατεία Συντάγματος επί ημερών υπουργού, Γ. Φλωρίδη.
Στην εύφορη προολυμπιακή χρονιά ,που τα ευρό έρρεαν προς πάσα κατεύθυνση σαν τα νεράκια στις βουνοπλαγιές την Άνοιξη , τα Σώματα ζητούσαν θεσμικό επίδομα κινδύνου και ο υπουργός τους μιλούσε στη Βουλή για στάση .
Έκτοτε οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας εόρταζαν την ημέρα του ξυλοδαρμού τους από συναδέλφους ,ως μέρα κατά της κρατικής αυθαιρεσίας και συμβιβάστηκαν με το επίδομα ειδικών συνθηκών που, στην πορεία συρρικνώθηκε .
Η περίοδος αυτή ήταν το αποκορύφωμα της ανάδειξης σημαντικών συνδικαλιστικών στελεχών στην Αστυνομία , που σήμερα κατέχουν δυο έδρες περιφερειακών βουλευτών .
Ήταν επίσης περίοδος που οι ένστολοι ολοκλήρωσαν ,μετά από δεκαετίες, την κατοχύρωση αυτονόητων δικαιωμάτων τους ως εργαζόμενοι ,σχετικά με τα νυχτερινά και τα πενθήμερα. Και γενικά εξαργύρωσαν , κυρίως οι αξιωματικοί , τις επιτυχίες γύρω από την τρομοκρατία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες με σημαντικά προνόμια .
Σήμερα , προ τους φάσματος της δημοσιονομικής κατάρρευσης και της κοινωνικής ανάφλεξης, τα σωματεία των ενστόλων οργανώνουν παραστάσεις έξω από το Μαξίμου για να αποφύγουν τις περικοπές των ειδικών μισθολογίων . Περικοπές που μπαίνουν και βγαίνουν στις προσθαφαιρέσεις των παζαριών που κάνουν οι πιστωτές με την κυβέρνηση .
Δεν είναι το θέμα τα 2,5 δις που λένε πως λείπουν ακόμη για να κλείσει ο λογαριασμός . Είναι από ποιους θα τα στερήσει η κυβερνητική τριμερής για να έχει το μικρότερο κόστος και τη λιγότερη δυσαρέσκεια , ιδιαιτέρως από μηχανισμούς που έχει ανάγκη ,σε μια κρίσιμη περίοδο με χαρακτηριστικά γενικότερων αποσταθεροποιητικών τάσεων .
Μάλλον πίσω από τις κλειστές πόρτες προσμετρούν κόστη και εντυπώσεις με χαρακτηριστικά πολιτικά ,κοινωνικά, επικοινωνιακά , επιχειρησιακά . Από που να κόψουν πιο πολύ ; Από τον συνταξιούχο , τον άνεργο , τον ανάπηρο , τον ασθενή ή τον δικαστή, τον αστυνόμο τον γιατρό και τον στρατιώτη ; Και ποιός αποκλείει σε πολλές οικογένειες να συνυπάρχουν όλοι αυτοί μαζί ;
Από την περίοδο των αστυνομικών διαδηλώσεων και των εμφύλιων δακρυγόνων στο Σύνταγμα , έχουν περάσει ούτε δέκα ημερολογιακά χρόνια , αλλά σε επίπεδο κοινωνικών σταθερών μοιάζουν να έχουν παρέλθει τριάντα .
Δεν είναι δυνατόν Σώματα που θέλουν να διατηρήσουν αξιοπρεπείς μισθούς για τα «προλεταριάτα » τους να διατηρούν αυτόν τον γελοίο πληθωρισμό βαθμών με δεκάδες υποστρατήγους και ταξιάρχους και εκατοντάδες αστυνομικούς διευθυντές , που κάθε χρόνο αποστρατεύονται και λαμβάνουν συντάξεις στρατηγών γιατί δυνητικά θα μπορούσαν να γίνουν .
Αυτά τα νομικά περιθώρια άφησε και αφήνει ένα ένοχο , διαβλητό και διάτρητο σύστημα κρίσεων – προαγωγών που δεν διορθώθηκε επί δεκαετίες, για να μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να μοιράζει την τράπουλα της εξουσίας και να επανακτά σύντομα τον έλεγχο των νευραλγικών μηχανισμών .
Γιατί δυστυχώς, οι εκάστοτε έχοντες τον κυβερνητικό έλεγχο , με μικρές παραλλαγές ,έτσι δόμησαν και αντιμετώπισαν συστηματικά , θεσμικές υπηρεσίας , οργανισμούς και σώματα . Κυρίως ως κομματικά εργαλεία και όχι ως ανεξάρτητους φορείς ενός συγχρόνου κράτους δικαίου .
