οι συνεχείς επαφές των στελεχών της κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Την ίδια στιγμή, μετά τη δήλωση υποστήριξης της Ισπανικής Προεδρίας, πολλαπλασιάζονται οι δηλώσεις υποστήριξης, κάτι που ερμηνεύεται ως μια προσπάθεια των, Ευρωπαίων εταίρων να βοηθήσουν για την εκτόνωση των πιέσεων στην αγορά ομολόγων αλλά και να δεσμεύσουν την κυβέρνηση σε μια δυναμική πολιτική στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων σε σχέση με το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
Παράλληλα με τις επίσημες επαφές που γίνονται, διεξάγονται και έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με αντικείμενο διάφορα σχέδια υποστήριξης χωρών με σε οριακό δημοσιονομικό σημείο και οι οποίες αντιμετωπίζουν επικίνδυνες κερδοσκοπικές πιέσεις που δεν τους επιτρέπουν να υλοποιήσουν αποτελεσματικές πολιτικές δημοσιονομικής σταθεροποίησης.
Έτσι, λοιπόν, σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα, έστω και μέσω προφορικών δηλώσεων προσπάθησαν να επιτύχουν χθες από την του Νταβός η Γαλλία, η Γερμανία, ο Αλμούνια και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρουσιάζοντας τέσσερα σενάρια εφαρμοσμένης διάσωσης της Ελλάδας από τους εταίρους της στην Ευρώπη. Βέβαια, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομικών διαψεύδουν κατηγορηματικά τα περί σχεδίων διάσωσης της Ελλάδας από την ΕΕ με μια σειρά από συνεντεύξεις τους στο διεθνή Τύπο, σε μια προσπάθεια αντιστροφής του αρνητικού κλίματος σε βάρος της χώρας μας.
Όπως διαφαίνεται, στα επιτελεί αντιμετώπισης κρίσεων της Κοινότητας εκπονήθηκαν τέσσερα σενάρια για τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει η Ευρώπη να «ρίξει σωσίβιο» στην Ελλάδα, αν διαπιστωθεί πως τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης τίθεται σε κίνδυνο.
Τα τέσσερα σενάρια που έγιναν γνωστά είναι:
1. Επιδοτήσεις – Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων: Όπως έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν, η Κομισιόν θα μπορούσε να αποφασίσει την άμεση εκταμίευση του μεγαλύτερου μέρους από τις επιδοτήσεις 20,2 δισ. ευρώ που δικαιούται η Ελλάδα από το ΕΣΠΑ 2007-2013.
2. Διμερής Δανεισμός: Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, θα μπορούσε να συναφθεί διμερής δανεισμός μεταξύ Ελλάδας και κάποιας ευρωπαϊκής χώρας ή ακόμα και να υπάρξει εγγύηση κάποιας χώρας της Ε.Ε. για τα ομόλογα της Ελλάδας.
3. Δανειακή Στήριξη: Θα ήταν, ίσως, η πιό λογική κίνηση από πλευράς Κομισιόν, αλλά πιθανότατα να απαιτήσει την πολιτική απόφαση όλων των χωρών-μελών της Ευρώπης, ώστε όλες οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, στηρίζοντας έτσι την προσπάθεια εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας έμπρακτα και συνολικά.
4.Εκδοση Ευρωομολόγου: Αφορά στην έκδοση κοινών ομολόγων από την Ευρωζώνη συνολικά, με την Ελλάδα να αποκομίζει μέρος των εσόδων από την έκδοση αυτή, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό το κόστος δανεισμού της. Όμως και αυτό το σενάριο, , χρειάζεται, για να υλοποιηθεί μία κοινή απόφαση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πριν, μόλις δύο μέρες, ανεξέλεγκτη φαινόταν πως ήταν πλέον η αρνητική δυναμική που είχε αναπτυχθεί σε βάρος της Ελλάδας, και που εμφανιζόταν ανοχύρωτη σε κάθε είδους πίεση που με την παραμικρή αφορμή εντείνονταν. Κατασκευασμένες ή ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, καθημερινά χαλκευμένα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, σενάρια περί σχεδίων διάσωσης, προβλέψεις και απόψεις αναλυτών περί επικείμενης χρεοκοπίας, πιέσεις από τις Βρυξέλλες που παρέχουν μεν στήριξη, αλλά όχι τόσο ισχυρή που να αντιστρέψει το κλίμα και βέβαια κάθε είδους κερδοσκοπικά παιχνίδια με μοναδικό στόχο την αποκόμιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κερδών από τον δανεισμό του ελληνικού Δημοσίου, δεν συνέθεταν και το πιο ευνοϊκό κλίμα.
Μέχρι την αντεπίθεση του Γιώργου Παπανδρέου και του Γιάννη Παπακωνσταντίνου στο Νταβός, η ελληνική κυβέρνηση δεν φαινόταν σε θέση να αντιμετωπίσει δυναμικά το επιδεινούμενο αρνητικό κλίμα στις αγορές χρήματος.
Όμως, η 15η Φεβρουαρίου που θα συζητηθεί το ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας στις Βρυξέλλες είναι ακόμα πολύ μακριά αν και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα και οι Βρυξέλλες θα είναι δύσκολο να το αποδεχθούν χωρίς να επιμείνουν για την άμεση λήψη πρόσθετων μέτρων.
Έτσι, λοιπόν, οι έως τώρα ευνοημένες τάξεις επαγγελματιών θα έπρεπε να τραβήξουν, έστω και προσωρινά χειρόφρενο στις ουτοπικές τους διεκδικήσεις, διότι το μόνο που θα καταφέρουν είναι, βγάζοντας τα μάτια ους με α ίδια τους τα χέρια, να συμπαρασύρουν και πολλές άλλες κοινωνικές τάξεις και άλλους επαγγελματίες στον κοινωνικό και οικονομικό όλεθρο και αυτό θα ήταν ασυγχώρητο.
